Będąc żwawym dzieckiem, można było usłyszeć od rodziców „ale z ciebie agent” lub „ty to dopiero model jesteś”. Wspominane dziś seriale pokazują, że można być jednocześnie jednym i drugim.
„Niebezpieczne ujęcia” i młodsza o niecałą dekadę „Brygada Acapulco” nie były może produkcjami najwyższych lotów, ale przyciągały przed ekrany telewizorów ciekawymi pomysłami i ładnymi widokami. Do tych drugich należy zaliczyć również przystojnych aktorów i seksowne aktorki, chociaż z ich grą bywało już różnie.
Niebezpieczne ujęcia (1984-1985)
Głównymi bohaterami „Niebezpiecznych ujęć” byli Danielle Reynolds i Mac Harper. Ona – fotograf, on –model, jednak tak naprawdę tworzyli parę tajnych agentów rozwiązujących zagadki kryminalne. Serial był jednak bardziej znany z dwóch innych rzeczy – wykorzystania w czołówce piosenki „Holding out for a hero” w oryginale śpiewanej przez Bonnie Tyler oraz tragicznej śmierci grającego w nim aktora Jona-Erika Hexuma, którego dziewczyna, Elizabeth Daily, wykonywała wspomnianą piosenkę. Po nakręceniu jednej serii, składającej się z 22 odcinków, producenci podjęli decyzję o kasacji. Serial był pokazywany w latach dziewięćdziesiątych w czwartkowe wieczory na Jedynce, a kilka lat później, już w XXI wieku, przypomniała go TV 4.
Jennifer O’Neill (Danielle Reynolds)
Rola w „Niebezpiecznych ujęciach” to właściwie jedyna, z której obecnie 65-letnią aktorkę można pamiętać. Pozostałe dwie produkcje, w których wystąpiła, a które nie są anonimowe dla przeciętnego widza, to „Rio Lobo” z Johnem Wayne’em i „Nash Bridges”, gdzie wystąpiła w jednym odcinku. Reszta to absolutne zagadki, chociaż pewnie niezbyt wysokich lotów. Koszmarne recenzji zebrał chociażby ostatni film z O’Neill – „Last Ounce of Courage”. Dużo ciekawiej wygląda życie osobiste Jennifer. Aktorka dziewięciokrotnie (!) wychodziła za mąż, za ośmiu różnych mężczyzn. Lepsza jest chyba tylko wiekowa Zsa Zsa Gabor, która obecnie trwa w dziewiątym małżeństwie, z dziewiątym mężem.
Również Jennifer chyba w końcu się ustatkowała, bowiem jej ostatnie małżeństwo trwa już 17 lat. Co ciekawe, tyle właśnie lat miała, gdy po raz pierwszy stawała na ślubnym kobiercu. Po pierwszym rozwodzie spotykała się z jakimś gościem, co skończyło się ciążą. Rzecz jasna spotkania te nie kończyły się kawą, a jeżeli już, to rankiem następnego dnia. Był to jednak bardzo ważny moment w życiu aktorki, bowiem zdecydowała się przerwać ciążę. W 1986 roku całkowicie zrewidowała swoje poglądy i została aktywistką antyaborcyjną. Lata osiemdziesiąte były całkiem burzliwe w jej życiu, a to również za sprawą wydarzenia z 1982 roku, kiedy to przypadkowo postrzeliła się w brzuch. Rana nie okazała się jednak na tyle poważna by zagrozić życiu. Takiego szczęścia nie miał jednak jej kolega z planu serialu.
Jon-Erik Hexum (Mac Harper)
Zanim wystąpił w „Niebezpiecznych ujęciach”, można go było oglądać w zaledwie pięciu produkcjach. Tempo jednak miał dobre – debiutował niecałe dwa lata wcześniej. Mógł zostać gwiazdą kina akcji, jednak ciekawie zapowiadającą się karierę przerwała śmierć na planie siódmego odcinka serialu. Jakkolwiek nieprawdopodobnie to zabrzmi, aktor popełnił nieumyślne samobójstwo strzałem w głowę z pistoletu naładowanego ślepymi nabojami. 12 października 1984 roku, krótko po godzinie 17:00, Hexum nudził się na planie między kręceniem kolejnych scen. A że pod ręką miał Magnum .44, to postanowił zabawić się w rosyjską ruletkę. Nie zdawał sobie jednak sprawy z tego, że nawet ślepe naboje z tak bliskiej odległości są niebezpieczne.
Aktor pociągnął za spust, a nabój, wypełniony głównie papierem, wyrwał w jego czaszce otwór wielkości ćwierćdolarówki. Fragmenty kości utkwiły w mózgu niespełna dwudziestosiedmioletniego Jona-Erika, który mimo niemal natychmiastowego przewiezienia do szpitala był bez szans. Po sześciu dniach lekarze orzekli śmierć mózgu. Hexum figurował na liście dawców organów, tak więc organizm sztucznie utrzymywano przy życiu przez jakiś czas. Biorcy jednak szybko się znaleźli. Do niedawna w Internecie funkcjonowała strona poświęcona aktorowi, na której można było znaleźć dużo informacji na temat jego śmierci oraz scenę, po nakręceniu której doszło do tragicznego wygłupu. Koniec końców ujęcia te nie znalazły się w ostatecznej wersji feralnego odcinka. Wyemitowano go 3 listopada 1984 roku.
Antony Hamilton (Jack Striker)
Po śmierci Jona-Erika Hexuma, scenarzyści „wysłali” granego przez niego bohatera na misję specjalną, podczas której ginie w akcji. W jego miejsce producenci zatrudnili 32-letniego Brytyjczyka, który grał w serialu do jego końca. Po zakończeniu zdjęć, Antony Hamilton grywał epizody w serialach i filmach, z których najbardziej znane tytuły to „Jumpin’ Jack Flash” i „Prawnicy z Miasta Aniołów”. Był jednak rozważany do przejęcia od Rogera Moore’a roli Jamesa Bonda. Ale któż wtedy nie był kandydatem na agenta 007? W 1988 roku Hamilton otrzymał jedną z głównych ról w serialu „Mission: Impossible” i była to ostatnia większa produkcja z udziałem aktora. Cztery lata później zagrał u boku Michaela Madsena w filmie „Fatalny instynkt”, a w 1995 roku zmarł na zapalenie płuc spowodowane przez AIDS. Hamilton nigdy nie ukrywał swojego homoseksualizmu.
Brygada Acapulco (1993-1994, 1996-1997)
Serial kryminalno-przygodowy o grupie detektywów zwalczających terroryzm pod przykrywką modeli, fotografów i hotelarzy. Przerwa w produkcji wynikała z tego, że faktycznie serial skończył się po pierwszym sezonie, jednak jego popularność w Europie skłoniła producentów do nakręcenia jeszcze jednej serii. Dwadzieścia sześć dodatkowych odcinków najpierw obejrzeli widzowie ze Starego Kontynentu, a dopiero później trafiły one do amerykańskiej telewizji. W Polsce serial można było oglądać dawno temu w Polsacie i cztery lata temu w Tele 5.
Brendan Kelly (Michael „Mike” Savage)
Tak, to ten sam facet. Od zakończenia serialu zmienił się bardzo, ale nic a nic nie zmieniły się jego role – wciąż drugoplanowe i epizodyczne. Jednak w przeciwieństwie do Oxenberg, nie są to tytuły anonimowe. Kelly’ego można było zobaczyć w „Twierdzy”, „Con Air” i „Komórce”. Ze względu na charakterystyczną fizjonomię grywa przeważnie facetów, którzy nie tyle „w ryj dać mogą dać”, co naprawdę dają. A naprawdę potrafi, bowiem zanim został aktorem uprawiał boks amatorski. W 1998 roku zadebiutował jako reżyser. Jego dokumentalna krótkometrażówka „Franky goes to Hollywood” opowiada o… psie, który zagrał w filmie „Armageddon”. No ale debiut to debiut, nie roztrząsajmy. Filmografię aktora zamyka serial „Look” z 2010 roku. Nakręcono tylko 11 odcinków (podobno to „arcydzieło” było żenująco słabe), a Brendan wystąpił w każdym z nich.
Catherine Oxenberg (Ashley Hunter-Coddington)
W latach dziewięćdziesiątych media często określały ją mianem księżniczki, jednak mimo tego, że jej matka jest córką Pawła Karadziordziewicia, księcia regenta Jugosławii w latach 1934-1941, to Catherine tytuł nie przysługuje. Najbardziej znane fakty z życia Oxenberg z czasu sprzed „Brygady Acapulco” to rola w „Dynastii” (grała Amandę Carrington, córkę Alexis) oraz randki z senatorem Johnem Kerrym, późniejszym kandydatem na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Po udziale w serialu aktorka grała w filmach kiepskich lub bardzo kiepskich, z których nieco wyróżniał się tylko oparty na faktach telewizyjny dramat „Poczta serc”, w którym grała matkę ośmiolatka chorego na raka mózgu.
Wracając do życia prywatnego – po dziewięciodniowym małżeństwie z producentem filmowym Robertem Evansem, w 1999 roku Oxenberg poślubiła aktora Caspera Van Diena, z którym ma dwie córki. W tym roku premierę ma mieć wspólny (scenariusz i produkcja) film aktorskiej pary, opowiadający o losach wspomnianego wcześniej dziadka Catherine. Van Dien ma być też reżyserem filmu, a jego żona grać będzie swoją babcię, księżniczkę Grecji i Danii Olgę. Również ich córka grać będzie matkę swojej matki, czyli księżniczkę Elżbietę.
Fabio (Claudio Divanti)
Jakże mógłbym o nim nie wspomnieć? Facet, który w większości filmów, grał samego siebie. Mimo że Włoch zaliczył debiut filmowy już w wieku 2 lat, to kolejnych 29 poświęcił karierze modela. Bujna grzywa przydała mu się jednak przy okazji powrotu na plan filmowy – w 1990 roku zagrał anioła w „Egzorcyście III”. Jego występy są zazwyczaj bardzo krótkie, ale rzucają się w oczy. Gdzie można było ostatnio zobaczyć tak „legendarną” postać? A gdzieżby indziej jak nie w 6437 odcinku równie legendarnej „Mody na sukces”? :)
Alison Armitage (Catherine „Cat” Avery Pascal)
Cycki. I to w sumie tyle w tym temacie. No dobra, aktorka, która jako jedna z dwóch członków obsady pojawiła się w obu seriach „Brygady Acapulco”, w przerwie między transzami zagrała epizod w filmie „Jerry Maguire” oraz po zakończeniu serialu równie małą rolę u boku Sylwka Stallone’a w „Wyścigu”. Ale i tak najwięcej nagrała się w produkcjach Playboya – w październiku 1990 roku została playmate miesiąca. Ostatni raz na jakimkolwiek planie filmowym pojawiła się w 2002 roku, gdy wystąpiła w… „Modzie na sukces”. A zdjęcie chyba jest mało aktualne.
W drugiej części serialu pojawiły się nowe twarze, ale spośród nich na uwagę zasługuje tylko Lydie Denier. Aktorka ta bardziej pamiętana jest jednak z innego serialu, o którym w kolejnej części.
