W poprzednich dwóch częściach przyjrzeliśmy się kategoriom producenckim, aktorskim oraz kostiumom i charakteryzacji. Dziś pora na animacje i muzykę.

Jednak najpierw mała dygresja. Trzy dni temu odbyła się siedemdziesiąta ceremonia rozdania Złotych Globów. Nagrody przyznawane przez Hollywoodzkie Stowarzyszenie Prasy Zagranicznej są rzecz jasna dość prestiżowe, ale w porównaniu do Oscarów to nadal tylko ubodzy krewni. Jak to z krewnymi bywa, często mają odmienne zdanie i tak też było w tym roku.

Czytaj dalej »

Po wczorajszej prezentacji emocje nie opadły, bo opaść nie mogły. Oscarowa gorączka dopiero się rozpoczęła i potrwa niemal do końca lutego. Wczoraj przedstawiliśmy nominacje związane z produkcją filmu, dziś skupimy się na kategoriach aktorskich oraz „upiększających”.

Zanim jednak przejdziemy do rzeczy, krótko o kontrowersjach, czyli gorzkie żale internautów. Że DiCaprio zasłużył na nominację za rolę w „Django”, że „Atlas chmur” za scenografię, że „Mroczny Rycerz powstaje” za wszystko, a już z pewnością Michael Caine za drugoplanową rolę Alfreda. Brak nominacji dla Afflecka za reżyserię „Operacji Argo” i brak jakiejkolwiek nominacji na „Nietykalnych” również spotkały się z burzą. Oczywiście tylko w szklance wody, dlatego że gdy przyjdzie czas rozdania nagród, nikt nie będzie o „pokrzywdzonych” pamiętać. Wtedy zacznie się kolejna burza. Ale do rzeczy.

Czytaj dalej »

Dziś o godzinie 14:30 ogłoszone zostały nominacje do najbardziej pożądanych nagród filmowych. Wśród nominowanych w 24 kategoriach znalazł się nasz reprezentant Janusz Kamiński. Akademia doceniła operatora za jego pracę przy filmie „Lincoln”.  

Krótką ceremonię poprowadzili człowiek miliona głosów, scenarzysta i reżyser („Family Guy”, „American Dad”, „Ted”) oraz okazyjnie aktor – Seth MacFarlane wraz z Emmą Stone, aktorką znaną z filmów takich jak „Supersamiec”, „Służące” czy „Niesamowity Spiderman”. Po raz pierwszy od 41 lat gospodarz gali oscarowej zaprezentował także nominacje, bowiem to właśnie MacFarlane 24 lutego poprowadzi ceremonię w Dolby Theatre. Tak, Dolby – w zeszłym roku firma Kodak ogłosiła bankructwo, a prawa do nazwy teatru zostały zakupione przez Dolby Laboratories. Ciężko będzie niektórym przyzwyczaić się do zmiany po 10 latach. Poniżej pierwsza część listy nominowanych do tegorocznych nagród.

Czytaj dalej »

19 grudnia odbył się finał konkursu Miss Universe. Wygrała go 20-letnia Amerykanka Olivia Culpo, natomiast reprezentantka Polski Marcelina Zawadzka  zmieściła się w czołowej szesnastce.

Zważając na to, że udział wzięło 89 piękności, jest to całkiem duże osiągnięcie, tym bardziej, że ostatni raz gdy polska misska nie odpadła w pierwszej rundzie zdarzył się w 1989 roku. Zawadzkiej w odniesieniu tego  sukcesu nie przeszkodził na szczęście były już chłopak Jakub Przygoński i jego osobliwe spojrzenie na urodę afrykańskich kobiet.

Czytaj dalej »

Długo trzeba było czekać, ale oto jest – kolejna część rankingu bondowskich piosenek. Miała być ostatnia, ale przy tych najlepszych utworach nie wypada zamykać się w jednym akapicie. 

Dzisiejszą częścią rządzą kobiety z których każda jest na swój sposób atrakcyjna (nie, nie jest to eufemizm), mająca charakterystyczny styl i popularna w swoich czasach. Czytania tyle co przy poprzedniej części, ale jak wspomniałem, o każdej piosence będzie trochę więcej niż zwykle, zatem przed wami miejsca 6-4.

Czytaj dalej »

W poprzednich dwóch  muzycznych TOP 5 poznaliście kilkanaście przykładów na to, że artyści (najczęściej o tym nie wiedząc) śpiewają o bezsensownych, choć całkiem śmiesznych rzeczach, nierzadko w obcym języku. Dziś zobaczycie teledyski do piosenek, które dobrze znacie, a jednak odkryjecie na nowo. Często jest tak, że wideoklip nie ma nic wspólnego z tekstem utworu, ale na tej liście przebojów będzie zupełnie inaczej – przed wami TOP 5 piosenek w „wersjach dosłownych”.

O ile doklejenie paru obrazków i mniej lub bardziej śmieszne przekręcenie słów wokalisty nie wymaga wielkich zdolności, o tyle napisanie nowego tekstu od nowa tak, by opowiadał o tym, co dzieje się w teledysku, oraz zaśpiewanie piosenki głosem bardzo podobnym do oryginalnego wykonawcy, to zdecydowanie wyższa szkoła jazdy. Dziś mniej czytania, więcej oglądania. Na początek bonus – mniej znana w Polsce piosenka „Love is a Battlefield”, mimo że wykonuje ją artystka polskiego pochodzenia, Pat Benatar.

Czytaj dalej »

A więc to dziś. Zarówno ci którzy wierzą w dzisiejszy koniec,  jak i ci normalni, powiedzą: „Nareszcie!”. Jedni radują się na myśl, że doczekali „tak ważnego dnia w historii ludzkości”, drudzy cieszą się, że to pieprzenie o końcu w końcu się skończy.  Zapewne nie na długo , ale przynajmniej będzie kilka lat spokoju.

Majom skończył się kalendarz – zawsze mogli wykuć sobie nowy. Dlaczego więc tego nie zrobili? Może dlatego, że ostatni dzień wydawał im się tak odległy, że odkładali to na później? W XVI wieku przypłynęli konkwistadorzy, zarazili ich swoimi choróbskami, resztę wytłukli lub zgwałcili i nie było komu myśleć o takich pierdołach jak kończący się za pięćset lat kalendarz.

Czytaj dalej »

RTL 7 królowała na ekranach polskich telewizorów przez nieco ponad 5 lat. W tym czasie poznaliśmy dziesiątki seriali, kreskówek i filmów, a także kilka ciekawych programów. Jednak na początku 2002 roku nadszedł czas pożegnania.

Wchodząc na polski rynek, luksemburski koncern CLT zapewne nie sądził, że przyjdzie mu tak szybko z niego uciekać. Przez pierwsze trzy lata Siódemka prezentowała się bardzo dobrze, umiejętnie balansując między produkcjami zagranicznymi a własnymi audycjami.

Czytaj dalej »

Kiedy pod koniec XIX w. powstawało radio, jego twórca (nie ważne czy uznać za niego należy Marconiego, Teslę czy może Popowa) nie mógł przypuszczać, że ponad sto lat później jego wynalazek będzie służył między innymi do promowania syfu zwanego muzyką popularną. Oczywiście nie mam na myśli całej muzyki pop, a jedynie wymiociny, którymi najpopularniejsze stacje obrzucają słuchaczy kilka razy dziennie. Jednak nie sama (wątpliwa) jakość muzyki jest tu problemem.

Nawet jeśli założymy, że największe stacje radiowe nagle zaczną grać ambitniejszą muzykę, to i tak zostają jeszcze inne debilizmy, które skutecznie utrudnią obcowanie z jakby nie było, kulturą.

Czytaj dalej »

W dzisiejszych czasach możemy wybierać spośród 300 polskojęzycznych kanałów telewizyjnych. Jednak każdy z nich gówno znaczy w porównaniu do stacji nadających w ostatniej dekadzie XX wieku. Niestety, również te, które pamiętają tamte czasy, nie nawiązują do czasów swojej ogromnej popularności.

Wczoraj swoje 20. urodziny obchodził Polsat, więc teoretycznie to o tej stacji powinien być ten tekst, jednak prawda jest taka, że telewizja Zygmunta Solorza nigdy w swojej historii nie była najatrakcyjniejszą na polskim rynku. Mimo wielu ciekawych pozycji programowych, zawsze znalazł się ktoś, kto za podobne lub mniejsze pieniądze miał lepszą ofertę. Do tego należy dodać dość intrygujące okoliczności otrzymania przez nią koncesji na nadawanie naziemne. Jak stacja, nadająca z szopy na holenderskim zadupiu, mogła wygrać z Polonią 1, wspieraną przez włoskiego biznesmena, który zainwestował w Polsce miliony? To, że ówczesny przewodniczący KRRiT dostał później własny program na antenie Polsatu jest ooooczywiście „czystym przypadkiem”. Również wypierdolenie go ze stołka w Radzie przez prezydenta daje do myślenia. Ale to tyle o telewizji, której przestało zależeć po tym, jak razem z TVN-em zarżnęli resztę konkurencji.

Czytaj dalej »