Kapsuły czasu – niezwykłe historie zwykłych przedmiotów (cz. 2)

O tym, jak będzie wyglądał świat za, powiedzmy 100 lat, dowie się niewielu z nas. Tym bardziej nikomu nie zdarzy się przybić piątki z prapraprapraprapraprawnukiem (chyba, że hibernacja stanie się wreszcie możliwa). Dla kolejnych pokoleń będziemy tylko zacofanymi dzikusami, którzy dziwiliby albo wręcz bali się najzwyklejszych urządzeń, których używają na co dzień. Ciekawe więc, czy oni będą wiedzieć, do czego służyły nam wszystkie te przedmioty, które znajdą po otworzeniu kapsuł czasu zamykanych na przełomie XX i XXI wieku?

Standardowo umieszcza się w nich list z pozdrowieniami dla ludzi z przyszłości, gazetę z dnia w którym kapsuła została zamknięta, kronikę filmową, jakieś popularne książki, nagrania muzyczne oraz całą masę przedmiotów tak zwyczajnych, że pierwszą myślą z reguły jest: „Po cholerę wkładać tam takie graty?”. Skoro więc zawartość ich zawartość jest zwykła, to może same kapsuły wyróżniają się czymś szczególnym? A jakże.

Chociażby kapsuła z Nackawick w kanadyjskiej prowincji Nowy Brunszwik. Na dobrą sprawę to nie ona jest miejscową atrakcją, a posąg, wewnątrz którego została umieszczona. Otóż wmurowano ją w głowę Największego Na Świecie Topora, bo tak nazywa się wzniesiony w 1991 roku pomnik, symbolizujący znaczenie przemysłu drzewnego. Do „wbitej” w ziemię 7-metrowej głowy dołączony jest 15-metrowy trzonek, co czyni topór (dosłownie i w przenośni) największą atrakcją liczącego nieco ponad tysiąc mieszkańców miasteczka.

Nie jest to jednak największa na świecie kapsuła czasu. Tytuł ten należy do pewnej podziemnej krypty, znajdującej się w Seward w Nebrasce. 4 lipca 1975 roku, Harold Keith Davisson zakopał w przydomowym ogródku około pięć tysięcy przeróżnych przedmiotów, w tym majtki od bikini, strój płetwonurka z przyszytymi żółtymi kwiatkami oraz nowego Chevroleta. Kapsuła ma zostać otwarta w 2025 roku, a jej zawartość ma zobrazować wnukom Davissona jak wyglądało życie w latach siedemdziesiątych.

Tak przynajmniej chciał ten lokalny celebryta, znany w miasteczku z wielu dziwactw – do dziś obok jego domu stoi np. betonowy Indianin oraz przenośna cela. Gdy pojawiły się głosy, że jego kapsuła wcale nie jest największą, Davisson dobudował do niej w 1983 roku wielką piramidę, która została kolejnym skarbcem – umieścił w niej między innymi drugi samochód, stos książek telefonicznych oraz paczki dla przyszłych pokoleń, stworzone przez mieszkańców miasta.

Na otwarcie kapsuły zmarłego w 1999 roku ekscentryka poczekamy jeszcze 12 lat, ale prawdziwym świętem dla fanów idei chomikowania gratów dla przyszłych pokoleń będzie rok 2067. Wtedy to, po 100 latach otwarta zostanie kapsuła w St. Paul w kanadyjskiej Albercie. Tam również kapsuła została wkomponowana w dość niezwykłe miejsce – pierwsze na świecie lądowisko dla UFO. Nie wiemy na ile poważne były słowa o chęci przyciągnięcia turystów i Marsjan, ale fakt, że ceremonię otwarcia lądowiska uświetnił swoją osobą ówczesny Minister Obrony Narodowej Kanady powoduje, że amerykańskie dowcipy o sąsiadach z północy przestają dziwić.

Pięć lat przed kanadyjską światło dzienne ponownie ujrzy zawartość kapsuły zamkniętej w zeszłym roku w Hamilton na Bermudach. Ktoś mógłby spytać skąd pomysł żeby instalować ją właśnie tam? Odpowiedź jest prosta – alkohol. Nie to, że ktoś wymyślił to będąc na bani. W Hamilton znajduje się główna siedziba koncernu Bacardi, znanego przede wszystkim z produkcji rumu i to właśnie tam umieszczono kapsułę, w której znalazły się pamiątki z 38 krajów oraz kilka przedmiotów związanych z firmą.

Kolejnym interesującym miejscem jest Alcatraz. Zgadza się, wyspa na której znajduje się słynne więzienie również ma swoją kapsułę czasu. Znajduje się ona na terenie należącym do administracji więzienia, więc teoretycznie nie powinna być dziełem żadnego z więźniów. Z drugiej jednak strony, jej pokrywa to kawałek betonu z wyrzeźbionymi palcem napisami. Owe napisy mówią, że kapsuła została zakopana 3 maja 1973 roku, a otwarta powinna być po stu latach. Podpis głosi „Steven Dogue Year on Alcatraz”. Mimo że więzienie działało w latach 1934-1963, to jednak wygląda na to, że twórcą kapsuły faktycznie był więzień, ewentualnie jeden ze strażników. Tak czy inaczej, wśród oficjalnych źródeł próżno szukać informacji na ten temat.

Jedne z najsłynniejszych kapsuł czasu stworzyła firma Westinghouse Electric. Zainstalowano je w nowojorskim Flushing Meadows-Corona Park podczas Wystaw Światowych w latach 1939-40 i 1964-65. Obie znajdują się ponad 15 metrów pod ziemią, mają 229 cm długości, 21 cm średnicy i ważą razem ponad 500 kilogramów. W starszej umieszczono 35 małych przedmiotów codziennego użytku, tekstylia, egzemplarz magazynu Life, małą lalkę, paczkę papierosów Camel, mikrofilmy, dolar w bilonie oraz ziarna zbóż. Zawartość drugiej kapsuły jest podobna. Kiedy mają zostać otwarte?  Jakby to ująć, ich twórcy wykazali się olbrzymią wiarą w ludzkość – data, którą wybrali to 6939 rok. Do tego czasu pewnie zdążymy się wytłuc, a kapsuły otwierać będą użytkownicy lądowiska z St. Paul.

Kolejne trzy przypadki podobnej, a nawet większej, wiary (naiwności?) już wkrótce.