Żenada, dziadostwo, kicz i szmira – często właśnie tak reagują ludzie pytani o Konkurs Piosenki Eurowizji. I faktycznie, często uczestnikami są pomyleńcy, marnej jakości jajcarze czy też zwyczajne beztalencia, o których po kilku dniach nikt nie będzie pamiętał. Często, ale nie zawsze.

Czasem komuś udaje się zrobić przyzwoitą karierę, a bywa i tak, że na Eurowizję przyjeżdżają artyści o uznanej marce. Oczywiście porównywanie starszych konkursów z tymi bardziej współczesnymi jest trochę chybione, bo w ciągu niemal 60 lat zmieniło się wszystko – od widowni i jej gustów, przez wykonawców i ich image sceniczny, po techniczne możliwości organizatorów. Jednakże popularność to popularność, niezależnie od przyjętej miary.

Czytaj dalej »

Już dawno żaden konkurs Eurowizji nie wzbudził takich emocji, zwłaszcza po jego zakończeniu. Mimo tego, że Donatan, Cleo i kilka par dorodnych piersi uplasowali się na 14. miejscu, notując czwarty pod względem lokaty wynik w historii występów reprezentantów Polski, to jednak okazuje się, że w głosowaniu telewidzów piosenka „My Słowianie” była dużo bardziej doceniona.

Teraz oczywiście każdy jest ekspertem, który „od samego początku wiedział, że będzie słabo, a piosenka Donatana i Cleo to gówno”. Tyle że tu kompletnie nie chodzi o nią. Czy była przeciętna? Tak, ale idealnie wpasowuje się w schemat eurowizyjnego hitu. Prawdziwym powodem ogólnonarodowego wkurwienia jest to, że głosowanie widzów było zupełnie bez znaczenia, a miliony sms-ów miały wartość równą pięciu głosom jury w każdym kraju. Po co więc w ogóle ludzie mają głosować? Oczywiście dla kasy – SMS-y nie były przecież bezpłatne, a 3,69 zł pomnożone przez kilka milionów daje niezłą sumkę.

Czytaj dalej »

Dawno temu wyszperaliśmy w Internetach kilka naprawdę unikatowych i zaskakujących stron www, które ze względu na ich pomysł i realizację okazały się strzałem w dziesiątkę w przepełnionej gównem sieci.

I tak też możemy sprawdzić, w którym momencie filmu najlepiej wyjść na siku, wygenerować adres mailowy na dziesięć minut czy pokazać komuś jak używać Google. W tej części zaczniemy natomiast od strony, którą doceni każdy uczniak i studenciak. Jeżeli chcesz przejść do danej strony, po prostu kliknij w zdjęcie.

Czytaj dalej »

Nic nie trwa wiecznie, a już na pewno nie kariera sportowca. Po tych 20-30 latach nadchodzi czas odcinania kuponów i wydawania zarobionej kasy (jeśli sportowiec był na tyle rozgarnięty, żeby coś odłożyć) albo inna robota, jeśli szczęścia i talentu miał nieco mniej. Oczywiście jedno drugiemu nie przeczy – gdy sportowego emeryta nadal rozpiera energia, a zer na koncie wciąż mu mało, czy może być coś lepszego niż kariera aktorska?

Tu przytuli jakąś ładną aktoreczkę, tam komuś przywali, a wszystko to ku uciesze fanów. Nie odejdzie w zapomnienie, jak jego koledzy z drużyny, a do tego zarobi na kolejne Ferrari – żyć, nie umierać. Nic więc dziwnego, że sportowcy chętnie wybierają drogę ze stadionu (czy też hali, ringu, pływalni albo innego obiektu sportowego) na plan filmowy. Ktoś złośliwy mógłby powiedzieć, że w pewnym hiszpańskim klubie piłkarskim jest kilkanaście takich przykładów, ale zajmiemy się tylko byłymi zawodnikami.

Czytaj dalej »

Czasami trudno jest odróżnić przypadkowe przećpanie od świadomego samobójstwa. Kulisy śmierci Amy Winehouse, Elvisa czy Jim Morrisona na zawsze pozostaną tajemnicą. Tylko oni wiedzieli co nimi kierowało, co próbowali osiągnąć i czy ostatnią ich myślą było „cholera, wcale nie o to mi chodziło”.

My jednak zajmiemy się dalej oczywistymi przypadkami, które świadomie żegnają się ze światem, a nie tylko próbują osiągnąć jak największy odlot (David Carradine, mimo że jesteś aktorem, to mówię również o tobie). Z jednym, ciekawym wyjątkiem…

Czytaj dalej »

Trzydziesta kolejka zakończona, liga podzielona na dwie grupy, podzieleni też kibice. Jednym idea siedmiu dodatkowych meczów przypadła do gustu, inni z kolei uważają, że to idiotyczny pomysł, a dzielenie punktów to zwykłe złodziejstwo. Okazuje się jednak, że zasady naszej ekstraklasy wcale nie są najbardziej wydumanymi w Europie.

Wiadomo, że im niższa liga, tym większa tolerancja dla bajzlu, więc skupimy się na najwyższych klasach rozgrywkowych. Zanim jednak przejdziemy do właściwej piątki, spójrzmy na kilka przykładów, które się do niej nie załapały. Na początek bułgarska ekstraklasa, która co prawda przechodzi dwuletnią reformę (redukcja z szesnastu do dwunastu zespołów), ale pomysł dzielenia po sezonie zasadniczym czternastozespołowej ligi na dwie grupy o nieparzystej liczbie drużyn jest raczej kiepski. Z tego powodu, mimo że każda drużyna ma do rozegrania jeszcze dwanaście meczów, to liga potrzebuje czternastu terminów. W innych krajach jest nawet ciekawiej.

Czytaj dalej »

Dzisiejszej Miss Poniedziałku brakuje aktorskiego pazura, nie ma figury supermodelki, a z twarzy jest podobna zupełnie do nikogo. Nie ma grona fanów, którzy grożą śmiercią jej mężowi ani nawet nie wygrała żadnej indywidualnej filmowej nagrody (jedynie wraz z ekipą aktorów z planu odebrała Hollywood Film Award za film „Bobby” z 2006 roku).

Nawet nie wystąpiła nago w żadnym swoim filmie. Ba, na jej prośbę usunięto scenę z „Oszukać Przeznaczenie 3”, w której miała paradować bez ciuchów. Więc za co ją tutaj lubić? Za wszystko powyższe (i poniższe), bo o takiej kobiecie marzy każdy normalny facet. To, co najbardziej przyciąga wzrok do Mary Elizabeth Winstead to niewątpliwie jej niesamowicie naturalna i delikatna uroda.

Czytaj dalej »

Przed nami kolejna garść muzyków, którzy postanowili sprawdzić co jest po tamtej stronie. Niestety tego się już od nich nie dowiemy, ale można śmiało uznać, że suicide is painless. Zwłaszcza w porównaniu z życiem, jakie niektórzy muzycy prowadzili lub jakie byli zmuszeni prowadzić.

Nie pozostaje nic innego, jak zaprosić do części pierwszej oraz drugiej, w których co prawda nie trafiła się jeszcze żadna polska osobistość, ale tym razem zaczniemy od takiej. Wydaje nam się, że skojarzenie z polskim muzykiem, który popełnia samobójstwo będzie u wszystkich takie samo.

Czytaj dalej »

Niektóre trywialne, niektóre sprawiają, że w głowie pojawia się myśl „cholera, faktycznie”, a jeszcze inne spowodują, że poczujesz się staro lub zobaczysz jak mało znaczysz we Wszechświecie. Ale na koniec dowiesz się, że każdy jest przynajmniej raz w życiu wyjątkowy.

Bez podziału na kategorie, dlatego że sporą część można podpiąć pod dwie lub więcej. Jeśli chcesz poznać źródło każdej z nich, po prostu kliknij w numer. Sieć pełna jest takich list, dlatego wybraliśmy z nich najciekawsze informacje, a także dodaliśmy coś od siebie. Przy okazji, co wspólnego mają Internet i truskawka?

Czytaj dalej »

Wbrew temu, co się powszechnie sądzi, flirtują głównie tylko dwa typy ludzi – single oraz zaobrączkowani. Single flirtują, ponieważ… no wiadomo. Są singlami i nikt konkretny nie jest zobowiązany z nimi rozmawiać, uprawiać seks czy drapać za uszkiem. Co innego jest w przypadku osób w związku małżeńskim. To już twardszy orzech do zgryzienia. Znaleźli sobie odpowiedniego, a może i nawet lepszego partnera, pobaraszkowali przekazując swoje geny na następne pokolenie i, z ewolucyjnego punktu widzenia, zrobili swoje, a także spełnili swój przyjemny obowiązek. Ich genom przetrwa. Tylko dlaczego ciągle chcą pozostać w grze?

Bez względu na to, jaki jest twój status związku, zanim będziesz się zarzekać, że nigdy nie flirtujesz, to pamiętaj, że nie chodzi tylko o samą rozmowę. Flirt to również gesty, postawa, jak i ruchy gałek ocznych. Zauważ jak przechylasz się do przodu, w stronę osoby, z którą rozmawiasz, nieznacznie podnosząc pięty. Zwróć uwagę jak szybko i delikatnie unosisz brwi, z ukosa rzucasz okiem z lekkim uśmiechem i przedłużasz spojrzenie. Jeżeli jesteś kobietą, to czy czujesz jak trochę przechylasz głowę na bok, odsłaniając delikatną i wrażliwą szyję, lub gdy inaczej na to spojrzeć – żyłę szyjną? Jeżeli jesteś mężczyzną, to czy utrzymujesz otwartą, chodź-mnie-zaatakuj pozycję wraz z ramionami ustawionymi tak, by zwrócić uwagę na twoje imponujące podbrzusze?

Czytaj dalej »