Trzydziesta kolejka zakończona, liga podzielona na dwie grupy, podzieleni też kibice. Jednym idea siedmiu dodatkowych meczów przypadła do gustu, inni z kolei uważają, że to idiotyczny pomysł, a dzielenie punktów to zwykłe złodziejstwo. Okazuje się jednak, że zasady naszej ekstraklasy wcale nie są najbardziej wydumanymi w Europie.

Wiadomo, że im niższa liga, tym większa tolerancja dla bajzlu, więc skupimy się na najwyższych klasach rozgrywkowych. Zanim jednak przejdziemy do właściwej piątki, spójrzmy na kilka przykładów, które się do niej nie załapały. Na początek bułgarska ekstraklasa, która co prawda przechodzi dwuletnią reformę (redukcja z szesnastu do dwunastu zespołów), ale pomysł dzielenia po sezonie zasadniczym czternastozespołowej ligi na dwie grupy o nieparzystej liczbie drużyn jest raczej kiepski. Z tego powodu, mimo że każda drużyna ma do rozegrania jeszcze dwanaście meczów, to liga potrzebuje czternastu terminów. W innych krajach jest nawet ciekawiej.

Czytaj dalej »

Słowo „rozpoznawalni” zostało użyte rozmyślnie, dlatego, że „znani” to trochę za mocne określenie. Jednak z drugiej strony, mimo że nie są to gracze pokroju Messiego czy Ronaldo, to kibice orientujący się nieco w mniej lub bardziej odległej historii futbolu gdzieś te nazwiska słyszeli. Poprzednio skończyło się na defensywie, więc teraz trzeba ruszyć do przodu.

Zanim to jednak nastąpi, wypadałoby wybrać trenera. Przyjmując te same kryteria, czyli udana kariera piłkarska przed przybyciem do Polski, nasuwają się dwa nazwiska – Jose Mari Bakero i Dan Petrescu. Niby Hiszpan wywalczył nieco więcej trofeów, ale jeśli nasza drużyna ma wygrać jakikolwiek mecz, może lepiej, żeby swoimi ciężkimi (jak na polskie standardy) treningami poznęcał się nad nią Rumun.

Czytaj dalej »

Ciężko jest napisać coś pozytywnego o poziomie polskiej Ekstraklasy. Zwłaszcza że w ostatnich latach zawsze zdarzały się kompromitacje, gdy polskie kluby wyściubiały nosy ze swojego grajdołka i stawały do walki z europejskimi zespołami. Paradoksalnie jednak ostatnie sezony pokazują również, że polska liga robi się coraz atrakcyjniejsza dla obcokrajowców, również tych, którzy nie są do końca anonimowi.

Prawdę mówiąc już wcześniej do polskich zespołów trafiali piłkarze, którym zdarzyło się parę razy kopnąć piłkę prosto. Inną sprawą jest, że byli wówczas o wiele bardziej wypaleni niż współcześni piłkarscy „emeryci”. Chociaż tezie tej przeczyć będzie (o ile dojdzie do skutku) transfer Collinsa Johna do Piasta Gliwice. Ani on w wieku emerytalnym (niespełna 28 lat), ani też jakoś specjalnie w rytmie meczowym (ostatni raz regularnie grał w 2010 roku). Mimo opinii, że każdy piłkarz z importu zabiera miejsce w składzie jakiemuś utalentowanemu chłopakowi z Polski, który musi przez to gnić w niższej lidze, wizerunkowo klub wychodzi na tym lepiej. W końcu prędzej przyciągnie się ludzi na trybuny i przed telewizory znanym nazwiskiem niż młokosem z potencjałem, ale bez umiejętności. „Business is business”, a kasa musi się zgadzać.

Czytaj dalej »