„Znowu oni” – westchnęli fani futbolu w Berlinie, Warszawie i Kijowie. Dla telewizji z całą pewnością będzie to nie lada atrakcja, podobnie zresztą jak dla większości kibiców, ale granie kilku meczów z tymi samymi rywalami w ciągu tak krótkiego czasu robi się zwyczajnie nudne. Z drugiej strony, mamy dzięki temu możliwość oszacowania rozkładu sił w grupie, sprawdzając jak wyglądałoby EURO 2016, gdyby powtórzyły się w nim wyniki ostatnich spotkań między poszczególnymi drużynami. Można w ten sposób stworzyć symulację wszystkich meczów przyszłorocznych mistrzostw – nie tylko grupowych, ale też w fazie pucharowej, aż po sam finał.

Oczywiście opieranie się na wynikach sprzed kilku czy kilkunastu lat jest niezbyt miarodajne, ale po pierwsze to tylko zabawa, po drugie zaś, do jakiego okresu należałoby się ograniczyć? Przecież nieobecność kluczowego piłkarza może zupełnie zmienić obraz spotkania, a żadne dwie drużyny nie zagrają dwóch identycznych meczów nawet w ciągu trzech dni. Pod uwagę brany był zatem ostatni mecz pomiędzy drużynami, niezależnie od rangi spotkania. Oczywiście inaczej podchodzi się do meczu o punkty, a inaczej do towarzyskiego, ale tak jak wcześniej ustaliliśmy – to wyłącznie zabawa. No dobra, a co w wypadku fazy grupowej i remisu pomiędzy zainteresowanymi? Wtedy wzięty pod uwagę został przedostatni mecz (taka sytuacja zdarzyła się dwa razy).

Czytaj dalej »

W sobotę rozlosowano grupy eliminacyjne do piłkarskich MŚ 2018. Los okazał się łaskawy, choć przesadą jest twierdzenie, że nasza reprezentacja awansuje z palcem w tyłku. Dania i Rumunia nie będą przed nami klękać, a Czarnogórcy i Ormianie to wcale nie ogórki, choć oczywiście obowiązkiem będzie z nimi wygrać. Również wyprawa do Kazachstanu niekoniecznie będzie wycieczką. Tak czy inaczej nie ma co dzielić skóry na niedźwiedziu, ale można pobawić się w typowanie zwycięzcy.

Bo tylko zwycięzca grupy awansuje bezpośrednio na mundial. Spośród wszystkich drużyn w naszej grupie, tylko Polska ma z każdym rywalem rozegrane przynajmniej po dwa spotkania. Niemniej jednak można spróbować ułożyć tabelę na podstawie ostatnich meczów rozegranych między poszczególnymi drużynami. Z wszystkich trzydziestu potyczek, da się w ten sposób zasymulować wyniki dwudziestu trzech. Najwięcej problemu jest oczywiście z Czarnogórą, że względu na fakt, że dopiero niedawno została samodzielnym członkiem UEFA, ale reprezentacja ta i tak zdołała „rozegrać” połowę swoich eliminacyjnych meczów.

Czytaj dalej »

W niedzielę czterdzieste urodziny obchodził Alessandro Del Piero. Zamiast jednak robić to w kapciach i wymiętym dresie, zdmuchując świeczki na obrzydliwie niezdrowym torcie, Włoch założył korki, spodenki oraz inne elementy piłkarskiego stroju i wybiegł na boisko. Choć nie sprawił sobie prezentu w postaci bramki, to udowadnia, że w jego wieku wciąż można cieszyć się grą. Podobnie jest z innymi zawodnikami, którzy w przeciwieństwie do rówieśników postanowili dalej biegać za piłką.

Po odejściu z Juventusu, Del Piero na dwa lata zakotwiczył w Australii, a od tego sezonu pokazuje swoje umiejętności w Indiach. Oczywiście poziom nowo utworzonej ligi indyjskiej nie jest zbyt wysoki, jednak jakby nie patrzeć są to rozgrywki profesjonalne, w których występują zawodowi piłkarze, także ci, którzy kiedyś rozgrzewali głowy kibiców w bardziej atrakcyjnych ligach. Niektórzy wrócili z emerytury, inni byli solidnymi graczami, choć bez większych sukcesów w Europie, a jednych i drugich po prostu skusiła wizja niezłych zarobków.

Czytaj dalej »

Wczorajszy mecz Polaków z Niemcami zakończył złą passę, której nasza reprezentacja nie mogła przełamać nawet za czasów wielkich drużyn Kazimierza Górskiego i Antoniego Piechniczka. Piłkarze zza Odry należą do tych zespołów narodowych, z którymi Biało-Czerwonym nie idzie najlepiej (chociaż na ostatnie trzy potyczki nie przegraliśmy ani jednej), co zresztą widać w statystykach – wygrana i sześć remisów w dziewiętnastu konfrontacjach. A jak jest z innymi trudnymi do ogrania reprezentacjami?

Wygrywając z Niemcami, Polacy pokonali ostatniego poważnego przeciwnika, z którym do tej pory ani razu nie dali sobie rady. Zostało jednak kilka drużyn, z którymi co najwyżej remisowaliśmy. Choć w przeciwieństwie do zespołów ze światowego topu, są one w zasięgu naszej reprezentacji. Kamerun, Czarnogóra, Egipt, Korea Południowa, Kuba i Paragwaj – w sumie polska reprezentacja rozegrała przeciwko nim 11 meczów, siedmiokrotnie remisując i czterokrotnie przegrywając. W zasadzie jest jeszcze jedna porażka z Australią, ale… No właśnie, jest jedno „ale”.

Czytaj dalej »

Parafrazując Gary’ego Linekera, w mistrzostwach biorą udział 32 drużyny, a na koniec i tak wygrywają Niemcy. Nasi zachodni sąsiedzi okazali się najlepsi nie tylko na boisku, ale również w wielu zestawieniach statystycznych. Choć jak wiadomo, „są trzy rodzaje kłamstwa – małe, duże i statystyka”.

Niektóre na pierwszy rzut oka wyglądają co najmniej dziwnie, jednak jeśli bardziej się w nie zagłębić, można dojść do ciekawych wniosków. Choćby takich, że przy stanie 0:0 reprezentacja Kolumbii gra z duchem fair play, zaś najmniej zainteresowani tym piłkarze występują na co dzień w Realu Madryt i Paris Saint Germain. No i to, że w finale zagrały dwie drużyny, które we wszystkich wcześniejszych meczach nie traciły bramki jako pierwsze.

Czytaj dalej »

Kilka dni temu Dariusz Szpakowski odniósł się na wizji do krytyki dotyczącej tego, co wyprawia podczas komentowania meczów. Zrobił to jednak w stylu, który pozostawia wiele do życzenia. Krótko mówiąc, między wierszami powiedział, żeby się od niego odpierd…ć. Podczas wczorajszego meczu był już mniej bojowy, a przez pierwszy kwadrans sprawiał nawet wrażenie jakby poduczył się prawidłowej wymowy, jednak później wszystko wróciło do normy.

Zeszłotygodniowe gadanie o jakichś regionalnych dialektach, w których każde nazwisko brzmi inaczej, zasłanianie się rzekomymi rozmowami z belgijskimi dziennikarzami, wreszcie apel „skończmy już tę dyskusję o wymowie nazwisk” to nic innego, jak stwierdzenie „będę mówił po swojemu i nic wam do tego”. Najbardziej kontrowersyjny polski komentator niestety nie zauważa, że problem leży nie tylko w nazwiskach piłkarzy. Potwierdza to każdy mecz komentowany przez niego w ostatnich latach.

Czytaj dalej »

Już jutro rozpoczynają się Mistrzostwa Świata w piłce nożnej – trzydzieści jeden dni, podczas których miliony facetów (choć kilka pań pewnie też się znajdzie) będą myśleć głównie o jednym. I nie będzie to z pewnością tegoroczna mundialowa piosenka. Więc może inna?

Oficjalne hymny towarzyszą piłkarskiemu mundialowi od 1962 roku, i choć teoretycznie jest w czym wybierać, to jednak olbrzymia większość z nich jest nudnym, pompatycznym pierdzeniem. Dlatego też damy szansę tym mistrzostwom, których oficjalny hymn nie urywa nawet jednego włosa na dupie i jako ich reprezentanta wybierzemy oficjalną piosenkę, która z reguły jest żwawsza i trafia w gusta szerszej publiczności. Tam gdzie takowych jest więcej niż jedna, postawimy na subiektywnie najlepszą.

Czytaj dalej »

Trzydziesta kolejka zakończona, liga podzielona na dwie grupy, podzieleni też kibice. Jednym idea siedmiu dodatkowych meczów przypadła do gustu, inni z kolei uważają, że to idiotyczny pomysł, a dzielenie punktów to zwykłe złodziejstwo. Okazuje się jednak, że zasady naszej ekstraklasy wcale nie są najbardziej wydumanymi w Europie.

Wiadomo, że im niższa liga, tym większa tolerancja dla bajzlu, więc skupimy się na najwyższych klasach rozgrywkowych. Zanim jednak przejdziemy do właściwej piątki, spójrzmy na kilka przykładów, które się do niej nie załapały. Na początek bułgarska ekstraklasa, która co prawda przechodzi dwuletnią reformę (redukcja z szesnastu do dwunastu zespołów), ale pomysł dzielenia po sezonie zasadniczym czternastozespołowej ligi na dwie grupy o nieparzystej liczbie drużyn jest raczej kiepski. Z tego powodu, mimo że każda drużyna ma do rozegrania jeszcze dwanaście meczów, to liga potrzebuje czternastu terminów. W innych krajach jest nawet ciekawiej.

Czytaj dalej »

No dobra, tym razem cienie tych derbów będą nieco mniejsze, ale wciąż będzie chodziło o wielkie miasta i pochodzące z nich mniej znane kluby, o których media zbyt często nie wspominają. Głównym warunkiem znalezienia się w tym zestawieniu jest posiadanie dwóch znanych rywali, którzy toczą derbowe boje w obecnym sezonie w swoich ekstraklasach.

Dlatego też zabraknie w nim choćby Porto (jako miasta, rzecz jasna). Po bankructwie Boavisty liczy się tam tylko FC Porto, zresztą „ten trzeci”, S.C. Salgueiros, został nawet rozwiązany i zarejestrowany pod nowa nazwą, ponieważ nosząc oryginalną musiałby spłacić długi. Okazuje się, że podobne wałki mają miejsce również na przeciwnym krańcu kontynentu, czyli na Ukrainie, gdzie też zaczniemy dzisiejszy tekst. Wiem, że bardziej na wschód jest jeszcze Rosja, ale to przecież nie kraj, tylko stan umysłu.

Czytaj dalej »

Znane przysłowie mówi, że gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta. Jednak w przypadku piłki nożnej i wielkich klubów z jednego miasta jest zupełnie inaczej. Owszem, zdarzają się takie przypadki jak Londyn, który momentami miewa nawet sześciu reprezentantów w Premier League, ale nie o nich będzie dziś mowa.

Zresztą czy, dajmy na to, hasło „derby Londynu” sprawia, że serce bije szybciej, dyskusje stają się bardziej zażarte, a po meczu pół miasta przeżywa żałobę, podczas gdy druga połowa świętuje do białego rana? Taka biegunowość, podział na dobrych i złych, o wiele lepiej się sprzedaje. Jeśli nie jesteś z nami, to jesteś z nimi – naszymi największymi wrogami. Kto wygra mecz, rządzi całym miastem. A jeśli kandydatów do rządzenia jest więcej, jak w Londynie? Wtedy gra się następny mecz. I jeszcze jeden, i kolejny… W ten sposób mecz derbowy staje się meczem jak każdy inny. A są przecież miasta, w których liczą się tylko dwie drużyny. Co nie oznacza, że piłkę kopie się tylko w nich. Istnieją jeszcze małe, mniej lub bardziej profesjonalne kluby, którym kibicują prawdziwi zapaleńcy.

Czytaj dalej »