Dywan już rozwinięty, gwiazdy zjeżdżają do Dolby Theatre, a fotoreporterzy rozgrzewają aparaturę. Do rozpoczęcia 88. Ceremonii wręczenia nagród Amerykańskiej Akademii filmowej zostało kilka godzin, podczas których można na przykład zapoznać się ze wszystkimi nominowanymi, https://wykrzyknik.org/randki-dla-wegan-dwie-polowy-awokado/. A już późnym wieczorem, będzie można w tym miejscu znaleźć zarówno relację tekstową, jak i dowiedzieć się gdzie szukać tradycyjnych transmisji.

Do omówienia zostały jednak jeszcze najważniejsze kategorie – aktorskie i producenckie. Mimo że o Oscary walczy wielu uznanych filmowców, którzy odwalili kawał dobrej roboty, to i tak jutro nagłówki będą opierać się na jednym z dwóch komunikatów: „Leo wreszcie z Oscarem!” lub „Leo znów bez Oscara!”. Tak naprawdę grzeją się tym jednak wszyscy, tylko nie sam główny zainteresowany. Czy się ucieszy? Pewnie tak. Czy będzie mu przykro? Również możliwe. Jednak DiCaprio jest skromnym, fajnym gościem, który doskonale wie, że Oscar to tylko kawałek metalu, który można zgubić lub uszkodzić, a pamięć, jaka zapewnią mu jego role, będzie trwać długie lata.

Czytaj dalej »

Oglądając niektóre filmy nieraz zastanawiamy się „jak to możliwe, że taka gwiazda zgodziła się wystąpić w takiej szmirze”. Oczywiście często zdarza się, że za firmowanie swoim nazwiskiem wylewającej się z ekranu kupy gówna aktorzy przytulają niezłe sumki, co w pewnym stopniu rekompensuje im skazę na filmografii (lub pozwala wykaraskać się z długów, co też nie jest rzadkością). Bywa również tak, że ze względu na podpisane z wytwórniami kontrakty zwyczajnie nie mogą się z tego wykręcić.

Nie zawsze problem dotyczy wartości artystycznej filmu. Aktorzy mogą być zmęczeni pracą przy wcześniejszej produkcji, czuć niechęć do kogoś z ekipy lub po prostu mieć inne plany na najbliższe miesiące. Inna sprawa, że powinni to wziąć pod uwagę w momencie podpisywania cyrografu. Bo jak inaczej nazwać kontrakt, który obliguje do występu w kilku filmach produkowanych przez daną wytwórnię, nie wiedząc nawet o czym opowiadać będzie większość z nich?

Czytaj dalej »

Zmieszajmy Jaime Pressly z Denise Richards, podzielmy średnią wieku obu pań przez dwa, a następnie do kotła dorzućmy jeszcze jakieś wydanie Playboya z lat dziewięćdziesiątych oraz garść przeterminowanych prezerwatyw wypełnionych łzami studentów polibudy. Oto przepis na Miss idealną.

I zarazem oczywistą, bowiem skąd się wzięło nieopierzone aktorskie kaczątko u boku Leonardo DiCaprio w „Wilku z Wall Street”? Oczywiście, że ze względu na urodę! I chociaż talent aktorski Margot Robbie posiada, to i tak nikt nie ma czasu go oceniać. Gdy Australijka pojawia się w kadrze, wszystkie dziewczyny mrużą zawistnie oczy, a panowie ukradkiem poprawiają spodnie.

Czytaj dalej »

Trwające 6 lat małżeństwo muzyka Lenny’ego Kravitza i aktorki Lisy Bonet zaowocowało w 1988 roku, gdy na świat przyszła Zoë Kravitz, łącząca urodę obu rodziców w niezłe arcydzieło. Parę przyciągnęły do siebie między innymi wspólne korzenie, które zarówno u Lisy, jak i u Kravitza są afroamerykańsko-żydowskie.

O ile na widok ojca do dziś wzdychają rzesze fanek, to już o matce wielu słów wychwalających wygląd powiedzieć nie można. Na całe szczęście Zoë wydaje się mieć więcej z ojca, chociaż jak na urodzoną w świecie showbiznesu wiedzie całkiem spokojne życie.

Czytaj dalej »

Różnobarwność tęczówki to wada rozwojowa polegająca na różnicach w rozmieszczeniu barwnika w obrębie różnych obszarów tęczówki oka. Skutkuje to ciekawym efektem kolorystycznym i niesamowicie przyciągającym spojrzeniem. Z wady tej zaletę uczynili między innymi David Bowie, Mila Kunis czy Olivia Wilde, a także bohaterka dzisiejszej galerii – Àstrid Bergès-Frisbey.

Aktorka i modelka o korzeniach francusko-amerykańskich (po matce) i hiszpańskich (to z kolei zasługa ojca) urodziła się 26 maja 1986 roku w Barcelonie. W wieku 5 lat, wraz z rodzicami i dwiema młodszymi siostrami przeprowadziła się do Paryża. Karierę aktorską zaczęła dość późno, bo dopiero w 2007 roku, występując w trzech odcinkach francuskiego serialu kryminalnego, a jej debiut na dużym ekranie miał miejsce rok później, w filmie „Un Barrage contre le Pacifique”.

Czytaj dalej »

Kino europejskie pod wieloma względami różni się od hollywoodzkiego. Jednym z przykładów jest choćby umiejętne uzasadnianie golizny względami artystycznymi, dzięki czemu aktorki ze Starego Kontynentu bardzo często świecą tym i owym. Podobnie jest z Adèle Exarchopoulos, która w filmie „Życie Adeli” pokazała także spore umiejętności aktorskie. Razem z brzydszą koleżanką z planu i reżyserem-tyranem została nawet uhonorowana Złota Palmą.

Francuzka urodziła się 22 listopada 1993 roku w Paryżu, a grecko brzmiące nazwisko wzięło się stąd, że z ojczyzny Pitagorasa i euroobiboków pochodził jej dziadek. Aktorka artystyczne inklinacje odziedziczyła raczej po ojcu, który był gitarzystą, niż po matce-pielęgniarce, choć przecież nie można wykluczyć, że od niej Adèle zyskała inne zalety, np. urodę. Jednak to, że możemy podziwiać dziewczynę na ekranie, zawdzięczamy obojgu. Gdy Exarchopoulos miała 9 lat, rodzice wysłali ją na lekcje aktorstwa, żeby wyleczyć jej nieśmiałość. Sceny z „Życia Adeli” są dowodem, że się udało.

Czytaj dalej »

Pomimo że zagrała w zaledwie jednym znanym serialu oraz miała bardzo drugoplanową rolę w popularnym wśród nastolatków filmie, uroda urodzonej w 1981 roku Kristin Kreuk sprawia, że każdy kto choć przez chwilę widział ją na ekranie, na długo zapamiętał właśnie tę kobietę.

Wspomnianym serialem są „Tajemnice Smallville” – kręcony przez dekadę niewielki tasiemiec, który w 2011 roku zakończył swoją emisję na dziesiątym sezonie. Rola Lany Lang w pierwszych siedmiu sezonach nie została niezauważona, zapewniając Kristin Kreuk czterokrotną nagrodę Saturna za najlepszą aktorkę telewizyjną oraz wiele mniejszych nominacji i wyróżnień. Mimo wszystko nie z tej roli jest najbardziej znana, a raczej z drugiego wymienionego występu w jednym z najbardziej popularnych filmów dla nastolatków zaraz po American Pie. Jakim?

Czytaj dalej »

Pojęcie gwiazdy filmowej jest dość szerokie. Dla jednych będzie to zdobywca Oscara, dla drugich ktoś, kto po prostu gra w dobrych filmach, a dla jeszcze innych „słodkie ciacho” z filmów dla trzynastolatek. Choć z tymi ostatnimi się nie zgadzamy, to mimo wszystko uwzględniliśmy też pewną mdłą parę z filmu o „wampirach”.

Zanim jednak o bladolicej Kristen i Robercie o smutnym spojrzeniu, zobaczmy jak wyglądał debiut gwiazdy ostatnich dni – Jennifer Lawrence. Po raz pierwszy pojawiła się na ekranie w 2006 roku, w trzecim odcinku piątej serii „Detektywa Monka”. Zagrała maskotkę szkolnej drużyny siatkarskiej i jak widać od samego początku była z niej niezła kotka.

Czytaj dalej »

Jordana Brewster jest świetnym przykładem kobiety, która przy odpowiednim uczesaniu i makijażu nie pozwala oderwać od siebie wzroku. I choć na co dzień wygląda bardziej jak zwykła dziewczyna z sąsiedztwa, to wcale taka zwyczajna nie jest. W końcu twórcy rankingów najseksowniejszych kobiet w pierwszej dekadzie XXI wieku zawsze znajdowali na nich dla niej miejsce.

34-letnia córka brazylijskiej modelki i amerykańskiego bankiera urodziła się w Panamie, ale spędziła tam tylko pierwsze dwa miesiące życia, bowiem przez kolejnych 10 lat mieszkała w Londynie. Kolejna przeprowadzka zaniosła ją do Nowego Jorku, w którym spędziła resztę dzieciństwa. Tam też aktorka ukończyła żeńską szkołę katolicką  (tę samą, w której uczyła się między innymi Lady Gaga) oraz Professional Children’s School, gdzie z kolei nauki pobierał Macaulay Culkin. Mimo takiego towarzystwa jednak wyszła na ludzi.

Czytaj dalej »

Mówi się, że mężczyznę poznaje się nie po tym jak zaczyna, tylko jak kończy. Do wielkich aktorów to określenie pasuje całkiem dobrze, zważając na fakt, że mało który grał od razu same główne role, a na filmy z ich udziałem publiczność niekoniecznie waliła do kin drzwiami i oknami. Bardzo skromnie zaczynał np. Louis de Funès, którego setna rocznica urodzin przypada właśnie dziś.

Niespełna 32-letniego wówczas aktora po raz pierwszy na ekranie można było zobaczyć w filmie „La tentation de Barbizon” z 1946 roku. I chociaż ten występ trwał około pół minuty, zaś na głowie de Funèsa kłębiło się znacznie więcej włosów niż w późniejszych filmach, to trudno go nie poznać – już wtedy na jego twarzy gościł charakterystyczny, nieco złośliwy uśmiech, a w oku pojawił się szelmowski błysk.

Czytaj dalej »