Dywan już rozwinięty, gwiazdy zjeżdżają do Dolby Theatre, a fotoreporterzy rozgrzewają aparaturę. Do rozpoczęcia 88. Ceremonii wręczenia nagród Amerykańskiej Akademii filmowej zostało kilka godzin, podczas których można na przykład zapoznać się ze wszystkimi nominowanymi, o tutaj. A już późnym wieczorem, będzie można w tym miejscu znaleźć zarówno relację tekstową, jak i dowiedzieć się gdzie szukać tradycyjnych transmisji.

Do omówienia zostały jednak jeszcze najważniejsze kategorie – aktorskie i producenckie. Mimo że o Oscary walczy wielu uznanych filmowców, którzy odwalili kawał dobrej roboty, to i tak jutro nagłówki będą opierać się na jednym z dwóch komunikatów: „Leo wreszcie z Oscarem!” lub „Leo znów bez Oscara!”. Tak naprawdę grzeją się tym jednak wszyscy, tylko nie sam główny zainteresowany. Czy się ucieszy? Pewnie tak. Czy będzie mu przykro? Również możliwe. Jednak DiCaprio jest skromnym, fajnym gościem, który doskonale wie, że Oscar to tylko kawałek metalu, który można zgubić lub uszkodzić, a pamięć, jaka zapewnią mu jego role, będzie trwać długie lata.

Czytaj dalej »

Oglądając niektóre filmy nieraz zastanawiamy się „jak to możliwe, że taka gwiazda zgodziła się wystąpić w takiej szmirze”. Oczywiście często zdarza się, że za firmowanie swoim nazwiskiem wylewającej się z ekranu kupy gówna aktorzy przytulają niezłe sumki, co w pewnym stopniu rekompensuje im skazę na filmografii (lub pozwala wykaraskać się z długów, co też nie jest rzadkością). Bywa również tak, że ze względu na podpisane z wytwórniami kontrakty zwyczajnie nie mogą się z tego wykręcić.

Nie zawsze problem dotyczy wartości artystycznej filmu. Aktorzy mogą być zmęczeni pracą przy wcześniejszej produkcji, czuć niechęć do kogoś z ekipy lub po prostu mieć inne plany na najbliższe miesiące. Inna sprawa, że powinni to wziąć pod uwagę w momencie podpisywania cyrografu. Bo jak inaczej nazwać kontrakt, który obliguje do występu w kilku filmach produkowanych przez daną wytwórnię, nie wiedząc nawet o czym opowiadać będzie większość z nich?

Czytaj dalej »

Pojęcie gwiazdy filmowej jest dość szerokie. Dla jednych będzie to zdobywca Oscara, dla drugich ktoś, kto po prostu gra w dobrych filmach, a dla jeszcze innych „słodkie ciacho” z filmów dla trzynastolatek. Choć z tymi ostatnimi się nie zgadzamy, to mimo wszystko uwzględniliśmy też pewną mdłą parę z filmu o „wampirach”.

Zanim jednak o bladolicej Kristen i Robercie o smutnym spojrzeniu, zobaczmy jak wyglądał debiut gwiazdy ostatnich dni – Jennifer Lawrence. Po raz pierwszy pojawiła się na ekranie w 2006 roku, w trzecim odcinku piątej serii „Detektywa Monka”. Zagrała maskotkę szkolnej drużyny siatkarskiej i jak widać od samego początku była z niej niezła kotka.

Czytaj dalej »

Mówi się, że mężczyznę poznaje się nie po tym jak zaczyna, tylko jak kończy. Do wielkich aktorów to określenie pasuje całkiem dobrze, zważając na fakt, że mało który grał od razu same główne role, a na filmy z ich udziałem publiczność niekoniecznie waliła do kin drzwiami i oknami. Bardzo skromnie zaczynał np. Louis de Funès, którego setna rocznica urodzin przypada właśnie dziś.

Niespełna 32-letniego wówczas aktora po raz pierwszy na ekranie można było zobaczyć w filmie „La tentation de Barbizon” z 1946 roku. I chociaż ten występ trwał około pół minuty, zaś na głowie de Funèsa kłębiło się znacznie więcej włosów niż w późniejszych filmach, to trudno go nie poznać – już wtedy na jego twarzy gościł charakterystyczny, nieco złośliwy uśmiech, a w oku pojawił się szelmowski błysk.

Czytaj dalej »

Futboliści, piłkarze, bokserzy, a jak się dziś okaże, także pływacy. Od poprzedniej części minęło już ładnych kilka tygodni, ale oto jest – ostatnia piątka ekranowych twardzieli, których kiedyś można było oglądać w ringu, na boisku czy innej sportowej arenie. Zanim jednak przejdziemy do głównej treści, kilka słów o gościu, który może i powinien się znaleźć w zestawieniu, ale go nie ma.

Po pierwsze dlatego, że bardziej znany jest z pozaboiskowych i pozaekranowych wyczynów, po drugie zaś – kiedyś już o nim pisaliśmy. Dlatego o OJ-u Simpsonie tylko uzupełnimy informacje. Obie kariery futbolista łączył od samego początku. Tak naprawdę najpierw zadebiutował na ekranie – w drugiej połowie 1968 roku wystąpił gościnnie w czterech  serialach telewizyjnych – a dopiero rok później zadebiutował w AFL (która w kolejnym sezonie połączyła się z NFL).

Czytaj dalej »

Spośród sportowców-aktorów przedstawionych w pierwszej części, jedynie Kareem Abdul-Jabbar mógł poczuć się spełnionym sportowcem. Sportowe dokonania dzisiejszej piątki również były różnorakie, jednak aktorsko idzie im całkiem przyzwoicie. W związku z tym nie muszą wznawiać sportowej kariery. Chociaż jeden z nich już raz to zrobił.

Tyle tylko, że ponad dwadzieścia lat temu, więc z racji wieku już tego nie powtórzy. Najmłodszy z pozostałych czterech ma już 48 lat, inny nie żyje, więc też raczej nie dla nich wyczynowy sport. Chyba, że dyscyplina, w której nie trzeba wielkiego wysiłku fizycznego – ot, choćby łucznictwo. Można nawet zacząć je trenować nie mając wcześniej styczności ze sportem, tak jak Geena Davis.

Czytaj dalej »

Nic nie trwa wiecznie, a już na pewno nie kariera sportowca. Po tych 20-30 latach nadchodzi czas odcinania kuponów i wydawania zarobionej kasy (jeśli sportowiec był na tyle rozgarnięty, żeby coś odłożyć) albo inna robota, jeśli szczęścia i talentu miał nieco mniej. Oczywiście jedno drugiemu nie przeczy – gdy sportowego emeryta nadal rozpiera energia, a zer na koncie wciąż mu mało, czy może być coś lepszego niż kariera aktorska?

Tu przytuli jakąś ładną aktoreczkę, tam komuś przywali, a wszystko to ku uciesze fanów. Nie odejdzie w zapomnienie, jak jego koledzy z drużyny, a do tego zarobi na kolejne Ferrari – żyć, nie umierać. Nic więc dziwnego, że sportowcy chętnie wybierają drogę ze stadionu (czy też hali, ringu, pływalni albo innego obiektu sportowego) na plan filmowy. Ktoś złośliwy mógłby powiedzieć, że w pewnym hiszpańskim klubie piłkarskim jest kilkanaście takich przykładów, ale zajmiemy się tylko byłymi zawodnikami.

Czytaj dalej »

Castingi, występy teatralne, ogranie w reklamach czy też zwykłe wpadnięcie w oko reżysera lub producenta – to jedne z wielu sposobów na to, by dostać się na plan filmowy i zadebiutować choćby w małej rólce. Mimo że zdarzają się przypadki wskoczenia od razu na pierwszy lub drugi plan, to jednak dla większości współczesnych gwiazd droga na szczyt była długa, a początki trudne.

Nie każdy ma tyle szczęścia co Natalie Portman czy Jason Statham, którzy w swoich debiutach zrobili furorę i z miejsca stali się rozchwytywani. Albo Elijah Wood – dzieciak z ładną buzią i wielkimi oczami, robiący karierę w latach dziewięćdziesiątych. Ten sam wygląd, który zapewniał mu role zagubionych chłopców i sympatycznych nastolatków, teraz idealnie pasuje do psychopatów i seryjnych morderców. A zaczęło się od „Powrotu do przyszłości 2”.

Czytaj dalej »

Oscar jest marzeniem każdego filmowca, zarówno tego pławiącego się w luksusach Hollywood, jak i tego, który całym tym towarzystwem wzajemnej adoracji gardzi. Wśród tegorocznych nominowanych można znaleźć i jednych i drugich, chociaż nie każdy trafił do tego grona do końca zasłużenie.

Od razu trzeba wyjaśnić, że nie chodzi tu o to, że ktoś zagrał koszmarnie, albo napisał scenariusz nie trzymający się kupy. Wszystkie z tegorocznych nominacji można obronić, chociaż w przypadku niektórych trzeba by użyć argumentów zahaczających o śmieszność. My sobie to odpuścimy i będziemy pisać bolesną prawdę o przereklamowaniu wszędzie tam, gdzie będzie trzeba.

Czytaj dalej »

Granie postaci historycznej bywa dla aktora nie lada wyzwaniem. Nie dość, że nie może on sobie ot tak wymyślić gestów, mimiki czy sposobu mówienia, to jeszcze musi nosić charakteryzację, która ma go upodobnić do pierwowzoru.

W niektórych przypadkach wystarczy trochę makijażu i para okularów, ale czasem trzeba przemodelować całą facjatę. Jednak warto się pomęczyć, bo a nuż Amerykańska Akademia Filmowa doceni wysiłek. Wśród poniższych przykładów z zeszłego (2013) roku z pewnością będzie kilka kreacji nominowanych do Oscara, zarówno od strony aktorskiej, jak i charakteryzatorskiej, bo od specjalistów z tej dziedziny przecież też wiele zależy.

Czytaj dalej »