W niedzielę czterdzieste urodziny obchodził Alessandro Del Piero. Zamiast jednak robić to w kapciach i wymiętym dresie, zdmuchując świeczki na obrzydliwie niezdrowym torcie, Włoch założył korki, spodenki oraz inne elementy piłkarskiego stroju i wybiegł na boisko. Choć nie sprawił sobie prezentu w postaci bramki, to udowadnia, że w jego wieku wciąż można cieszyć się grą. Podobnie jest z innymi zawodnikami, którzy w przeciwieństwie do rówieśników postanowili dalej biegać za piłką.

Po odejściu z Juventusu, Del Piero na dwa lata zakotwiczył w Australii, a od tego sezonu pokazuje swoje umiejętności w Indiach. Oczywiście poziom nowo utworzonej ligi indyjskiej nie jest zbyt wysoki, jednak jakby nie patrzeć są to rozgrywki profesjonalne, w których występują zawodowi piłkarze, także ci, którzy kiedyś rozgrzewali głowy kibiców w bardziej atrakcyjnych ligach. Niektórzy wrócili z emerytury, inni byli solidnymi graczami, choć bez większych sukcesów w Europie, a jednych i drugich po prostu skusiła wizja niezłych zarobków.

Czytaj dalej »

Z artykułami związanymi z rekordami długowieczności bywa tak, że szybko się dezaktualizują. Jednak z tego co się orientuję, w międzyczasie nikt ze wspomnianych muzyków nie przerzucił się na granie na harfie wysoko w chmurach. I niech tak jeszcze długo zostanie, by podkręcić rekordy do granic nieosiągalnych dla One Direction czy innych Jonas Brothers.

Poprzednio dowiedzieliście się, że The Isley Brothers i The Four Tops zaczęli występować mniej więcej 60 lat temu, teraz z kolei możecie poczytać o kolejnych, które dźwigają już siódmy krzyżyk. Zasady takie same jak ostatnio, więc żeby nie przedłużać, link do części pierwszej. Dodatkowo jako bonus zespół, któremu dużo do znalezienia się na liście nie brakowało.

Czytaj dalej »

Który zespół może szczycić się mianem najstarszej aktywnej grupy rockowej? Najczęściej jako odpowiedź można usłyszeć „The Rolling Stones”, jednak nie jest to prawdą – Stonesi oficjalną działalność zaczęli w 1962, tymczasem holenderski zespół Golden Earring został założony rok wcześniej. A co jeśli zapytać o grupę muzyczną bez podziału na grany przez nią gatunek?

Odpowiedź nie byłaby jednoznaczna, dlatego też przyjmiemy kilka kryteriów. Po pierwsze, pod uwagę weźmiemy tylko zespoły, które powstały z własnej inicjatywy ich członków – odpadają zatem wszelkie zespoły uniwersyteckie, wojskowe, orkiestry symfoniczne, chóry i tym podobne wynalazki. Po drugie, w obecnym składzie musi znajdować się przynajmniej jeden z muzyków z tego oryginalnego. Po trzecie, niewykluczone, że w jakimś „kongo bongo” gdzieś na Pacyfiku istnieje zespół złożony ze stuletnich staruszków, którzy grają od wczesnego dzieciństwa na bębnach z padliny i grzechotkach z orzechów kokosowych – dlatego też pod uwagę brać będziemy jedynie grupy, o których informacje można znaleźć w Internecie, zgodnie z zasadą, że jeśli czegoś nie ma w sieci, to nie istnieje. Po czwarte, nazwa zespołu mogła ulegać zmianom, ale tylko wtedy, gdy chodziło o zwykłe „widzimisię” muzyków, a nie zatargi z byłymi członkami o prawo do nazwy. Wreszcie po piąte, musi to być muzyka wokalna.

Czytaj dalej »

Ostatnio jak grzyby po deszczu zaczęli pojawiać się „najstarsi ludzie świata”. Trudno ocenić, czy trąbiący o nich „redaktorzy” portali internetowych jedynie żebrzą o kliknięcia, doskonale zdając sobie sprawę, że to zwykłe wciskanie kitu, czy też sami padają ofiarą swojej naiwności. Dlatego należy jasno zaznaczyć, że jedynym udokumentowanym (bo tylko to się liczy) przypadkiem osoby żyjącej ponad 120 lat była Jeanne Calment.

Francuzka, która zmarła w 1997 roku w wieku 122 lat i 164 dni, jeszcze długo będzie dzierżyć tytuł najstarszego człowieka w historii, więc ani żaden rolnik z Boliwii, ani też rzekomo 127-letnia ujgurska kobieta, która wygląda co najwyżej na 80 lat nie są zagrożeniem dla rekordu Calment. Ewentualnego nowego rekordzisty należałoby szukać w krajach, które nie mają bajzlu w dokumentach oraz w tych regionach świata, gdzie takich przypadków jest najwięcej.

Czytaj dalej »

Od poprzedniej części minęło już 2,5 miesiąca, zatem najwyższy czas zakończyć wyliczankę filmowych Matuzalemów. Tym razem będzie o tych, którzy znaleźli się już po drugiej stronie rzeki. Nie oznacza to oczywiście, że ich osiągnięcia są mniej spektakularne niż rekordy wciąż żyjących kolegów po fachu.

Na początek artyści całkiem płodni (o twórczość chodzi), do tego bardzo lubiani w krajach, w których żyli. Poza tym, nie umierali oni w zapomnieniu, a sędziwy wiek nie był przeszkodą ku temu, aby jeszcze kontynuować działalność twórczą. Potem, podobnie jak w części trzeciej, dwie niejasne historie, z których jedna, gdyby okazała się prawdą, wyśrubowałaby rekord długowieczności na długie lata. Chociaż, jeśli pogłoski o nieśmiertelnym Keanu Reeves’ie są prawdziwe…

Czytaj dalej »

Jeśli myśleliście, że to już wszyscy żyjący rekordziści to… No dobra, sami myśleliśmy, że teraz zostało już tylko kopanie w grobach. A jednak się pomyliliśmy :).

Część trzecia miała w pierwotnym zamyśle opowiadać o tych ludziach filmu, którzy nie będą już mieli możliwości poprawienia swoich niesamowitych rekordów. Okazało się jednak, że kilkoro żyjących jeszcze się gdzieś uchowało. Niestety, im dalej w las, tym trudniej zweryfikować czy omawiane osoby faktycznie cieszą się aż tak dobrym zdrowiem, czy też świat na tyle o nich zapomniał, że nie odnotowano nawet momentu w którym odeszły.

Czytaj dalej »

Ze względu na niebezpieczeństwo zdezaktualizowania się tego zestawienia, druga część musiała być opublikowana jak najszybciej :) Chociaż prawdę mówiąc, dwaj panowie z czołówki cieszą się raczej dobrym zdrowiem i wypada im, oraz oczywiście paniom, życzyć dwustu lat.

Przy nich Emil Karewicz to niemalże młokos. Dzisiejsi bohaterowie udowadniają, że życie nie kończy się po sześćdziesiątce, a robić to co się lubi można też dużo, dużo później. Miejmy tylko nadzieję, że tego artykułu nie przeczyta nasz premier.

Czytaj dalej »

W tym momencie mają razem tyle lat, że można stracić rachubę. Są mniej lub bardziej znani, ale już sam fakt, że dożyli takiego wieku robi wrażenie. Gdy przychodzili na świat, ludzkość nie znała jeszcze kina dźwiękowego, nie wspominając nawet o filmach kolorowych.

W pewnym wieku solenizantom nie wypada życzyć „Sto lat!”, a zdarzają się i tacy, którzy już tę barierę przekroczyli.  Jak w każdej profesji (o zgrozo również tej najstarszej), tak i wśród ludzi filmu można spotkać osoby, które mimo bardzo sędziwego wieku są wciąż aktywne zawodowo. Nie należy zapominać też o tych, którzy już od jakiegoś czasu nie stanęli na planie filmowym. Przed wami pierwszych pięcioro wiekowych artystów .

Czytaj dalej »