„Znowu oni” – westchnęli fani futbolu w Berlinie, Warszawie i Kijowie. Dla telewizji z całą pewnością będzie to nie lada atrakcja, podobnie zresztą jak dla większości kibiców, ale granie kilku meczów z tymi samymi rywalami w ciągu tak krótkiego czasu robi się zwyczajnie nudne. Z drugiej strony, mamy dzięki temu możliwość oszacowania rozkładu sił w grupie, sprawdzając jak wyglądałoby EURO 2016, gdyby powtórzyły się w nim wyniki ostatnich spotkań między poszczególnymi drużynami. Można w ten sposób stworzyć symulację wszystkich meczów przyszłorocznych mistrzostw – nie tylko grupowych, ale też w fazie pucharowej, aż po sam finał.

Oczywiście opieranie się na wynikach sprzed kilku czy kilkunastu lat jest niezbyt miarodajne, ale po pierwsze to tylko zabawa, po drugie zaś, do jakiego okresu należałoby się ograniczyć? Przecież nieobecność kluczowego piłkarza może zupełnie zmienić obraz spotkania, a żadne dwie drużyny nie zagrają dwóch identycznych meczów nawet w ciągu trzech dni. Pod uwagę brany był zatem ostatni mecz pomiędzy drużynami, niezależnie od rangi spotkania. Oczywiście inaczej podchodzi się do meczu o punkty, a inaczej do towarzyskiego, ale tak jak wcześniej ustaliliśmy – to wyłącznie zabawa. No dobra, a co w wypadku fazy grupowej i remisu pomiędzy zainteresowanymi? Wtedy wzięty pod uwagę został przedostatni mecz (taka sytuacja zdarzyła się dwa razy).

Czytaj dalej »

W sobotę rozlosowano grupy eliminacyjne do piłkarskich MŚ 2018. Los okazał się łaskawy, choć przesadą jest twierdzenie, że nasza reprezentacja awansuje z palcem w tyłku. Dania i Rumunia nie będą przed nami klękać, a Czarnogórcy i Ormianie to wcale nie ogórki, choć oczywiście obowiązkiem będzie z nimi wygrać. Również wyprawa do Kazachstanu niekoniecznie będzie wycieczką. Tak czy inaczej nie ma co dzielić skóry na niedźwiedziu, ale można pobawić się w typowanie zwycięzcy.

Bo tylko zwycięzca grupy awansuje bezpośrednio na mundial. Spośród wszystkich drużyn w naszej grupie, tylko Polska ma z każdym rywalem rozegrane przynajmniej po dwa spotkania. Niemniej jednak można spróbować ułożyć tabelę na podstawie ostatnich meczów rozegranych między poszczególnymi drużynami. Z wszystkich trzydziestu potyczek, da się w ten sposób zasymulować wyniki dwudziestu trzech. Najwięcej problemu jest oczywiście z Czarnogórą, że względu na fakt, że dopiero niedawno została samodzielnym członkiem UEFA, ale reprezentacja ta i tak zdołała „rozegrać” połowę swoich eliminacyjnych meczów.

Czytaj dalej »

Sport, historia czy geografia, podlane odrobiną matematyki i przystrojone biologią oraz kinematografią. Dla umysłu głodnego wiedzy będzie to raczej fast-food niż wykwintne danie, ale przynajmniej smaczny i lekkostrawny. Tak jak w poprzednich zestawach ciekawych faktów (tutaj, tutaj i tutaj) kliknięcie w numer przenosi do źródła.

Długo nas nie było, ale wracamy. Upały nie sprzyjają ani formułowaniu myśli, ani tym bardziej przelewaniu ich na klawiaturę. Mózg szybciej się męczy, a jedyną rzeczą, która ratuje go przed ugotowaniem jest to, że źródło gorąca znajduje się 149 597 870 700 metrów nad nim. Gorzej gdy człowiek grzeje się od środka, jak 52-letni Willie Jones z Atlanty, który w 1980 roku ustanowił rekord, którego raczej nikt nie zechce pobić.

Czytaj dalej »

W niedzielę czterdzieste urodziny obchodził Alessandro Del Piero. Zamiast jednak robić to w kapciach i wymiętym dresie, zdmuchując świeczki na obrzydliwie niezdrowym torcie, Włoch założył korki, spodenki oraz inne elementy piłkarskiego stroju i wybiegł na boisko. Choć nie sprawił sobie prezentu w postaci bramki, to udowadnia, że w jego wieku wciąż można cieszyć się grą. Podobnie jest z innymi zawodnikami, którzy w przeciwieństwie do rówieśników postanowili dalej biegać za piłką.

Po odejściu z Juventusu, Del Piero na dwa lata zakotwiczył w Australii, a od tego sezonu pokazuje swoje umiejętności w Indiach. Oczywiście poziom nowo utworzonej ligi indyjskiej nie jest zbyt wysoki, jednak jakby nie patrzeć są to rozgrywki profesjonalne, w których występują zawodowi piłkarze, także ci, którzy kiedyś rozgrzewali głowy kibiców w bardziej atrakcyjnych ligach. Niektórzy wrócili z emerytury, inni byli solidnymi graczami, choć bez większych sukcesów w Europie, a jednych i drugich po prostu skusiła wizja niezłych zarobków.

Czytaj dalej »

Wczorajszy mecz Polaków z Niemcami zakończył złą passę, której nasza reprezentacja nie mogła przełamać nawet za czasów wielkich drużyn Kazimierza Górskiego i Antoniego Piechniczka. Piłkarze zza Odry należą do tych zespołów narodowych, z którymi Biało-Czerwonym nie idzie najlepiej (chociaż na ostatnie trzy potyczki nie przegraliśmy ani jednej), co zresztą widać w statystykach – wygrana i sześć remisów w dziewiętnastu konfrontacjach. A jak jest z innymi trudnymi do ogrania reprezentacjami?

Wygrywając z Niemcami, Polacy pokonali ostatniego poważnego przeciwnika, z którym do tej pory ani razu nie dali sobie rady. Zostało jednak kilka drużyn, z którymi co najwyżej remisowaliśmy. Choć w przeciwieństwie do zespołów ze światowego topu, są one w zasięgu naszej reprezentacji. Kamerun, Czarnogóra, Egipt, Korea Południowa, Kuba i Paragwaj – w sumie polska reprezentacja rozegrała przeciwko nim 11 meczów, siedmiokrotnie remisując i czterokrotnie przegrywając. W zasadzie jest jeszcze jedna porażka z Australią, ale… No właśnie, jest jedno „ale”.

Czytaj dalej »

Parafrazując Gary’ego Linekera, w mistrzostwach biorą udział 32 drużyny, a na koniec i tak wygrywają Niemcy. Nasi zachodni sąsiedzi okazali się najlepsi nie tylko na boisku, ale również w wielu zestawieniach statystycznych. Choć jak wiadomo, „są trzy rodzaje kłamstwa – małe, duże i statystyka”.

Niektóre na pierwszy rzut oka wyglądają co najmniej dziwnie, jednak jeśli bardziej się w nie zagłębić, można dojść do ciekawych wniosków. Choćby takich, że przy stanie 0:0 reprezentacja Kolumbii gra z duchem fair play, zaś najmniej zainteresowani tym piłkarze występują na co dzień w Realu Madryt i Paris Saint Germain. No i to, że w finale zagrały dwie drużyny, które we wszystkich wcześniejszych meczach nie traciły bramki jako pierwsze.

Czytaj dalej »

Futboliści, piłkarze, bokserzy, a jak się dziś okaże, także pływacy. Od poprzedniej części minęło już ładnych kilka tygodni, ale oto jest – ostatnia piątka ekranowych twardzieli, których kiedyś można było oglądać w ringu, na boisku czy innej sportowej arenie. Zanim jednak przejdziemy do głównej treści, kilka słów o gościu, który może i powinien się znaleźć w zestawieniu, ale go nie ma.

Po pierwsze dlatego, że bardziej znany jest z pozaboiskowych i pozaekranowych wyczynów, po drugie zaś – kiedyś już o nim pisaliśmy. Dlatego o OJ-u Simpsonie tylko uzupełnimy informacje. Obie kariery futbolista łączył od samego początku. Tak naprawdę najpierw zadebiutował na ekranie – w drugiej połowie 1968 roku wystąpił gościnnie w czterech  serialach telewizyjnych – a dopiero rok później zadebiutował w AFL (która w kolejnym sezonie połączyła się z NFL).

Czytaj dalej »

Kilka dni temu Dariusz Szpakowski odniósł się na wizji do krytyki dotyczącej tego, co wyprawia podczas komentowania meczów. Zrobił to jednak w stylu, który pozostawia wiele do życzenia. Krótko mówiąc, między wierszami powiedział, żeby się od niego odpierd…ć. Podczas wczorajszego meczu był już mniej bojowy, a przez pierwszy kwadrans sprawiał nawet wrażenie jakby poduczył się prawidłowej wymowy, jednak później wszystko wróciło do normy.

Zeszłotygodniowe gadanie o jakichś regionalnych dialektach, w których każde nazwisko brzmi inaczej, zasłanianie się rzekomymi rozmowami z belgijskimi dziennikarzami, wreszcie apel „skończmy już tę dyskusję o wymowie nazwisk” to nic innego, jak stwierdzenie „będę mówił po swojemu i nic wam do tego”. Najbardziej kontrowersyjny polski komentator niestety nie zauważa, że problem leży nie tylko w nazwiskach piłkarzy. Potwierdza to każdy mecz komentowany przez niego w ostatnich latach.

Czytaj dalej »

Już jutro rozpoczynają się Mistrzostwa Świata w piłce nożnej – trzydzieści jeden dni, podczas których miliony facetów (choć kilka pań pewnie też się znajdzie) będą myśleć głównie o jednym. I nie będzie to z pewnością tegoroczna mundialowa piosenka. Więc może inna?

Oficjalne hymny towarzyszą piłkarskiemu mundialowi od 1962 roku, i choć teoretycznie jest w czym wybierać, to jednak olbrzymia większość z nich jest nudnym, pompatycznym pierdzeniem. Dlatego też damy szansę tym mistrzostwom, których oficjalny hymn nie urywa nawet jednego włosa na dupie i jako ich reprezentanta wybierzemy oficjalną piosenkę, która z reguły jest żwawsza i trafia w gusta szerszej publiczności. Tam gdzie takowych jest więcej niż jedna, postawimy na subiektywnie najlepszą.

Czytaj dalej »

Spośród sportowców-aktorów przedstawionych w pierwszej części, jedynie Kareem Abdul-Jabbar mógł poczuć się spełnionym sportowcem. Sportowe dokonania dzisiejszej piątki również były różnorakie, jednak aktorsko idzie im całkiem przyzwoicie. W związku z tym nie muszą wznawiać sportowej kariery. Chociaż jeden z nich już raz to zrobił.

Tyle tylko, że ponad dwadzieścia lat temu, więc z racji wieku już tego nie powtórzy. Najmłodszy z pozostałych czterech ma już 48 lat, inny nie żyje, więc też raczej nie dla nich wyczynowy sport. Chyba, że dyscyplina, w której nie trzeba wielkiego wysiłku fizycznego – ot, choćby łucznictwo. Można nawet zacząć je trenować nie mając wcześniej styczności ze sportem, tak jak Geena Davis.

Czytaj dalej »