Pojęcie gwiazdy filmowej jest dość szerokie. Dla jednych będzie to zdobywca Oscara, dla drugich ktoś, kto po prostu gra w dobrych filmach, a dla jeszcze innych „słodkie ciacho” z filmów dla trzynastolatek. Choć z tymi ostatnimi się nie zgadzamy, to mimo wszystko uwzględniliśmy też pewną mdłą parę z filmu o „wampirach”.

Zanim jednak o bladolicej Kristen i Robercie o smutnym spojrzeniu, zobaczmy jak wyglądał debiut gwiazdy ostatnich dni – Jennifer Lawrence. Po raz pierwszy pojawiła się na ekranie w 2006 roku, w trzecim odcinku piątej serii „Detektywa Monka”. Zagrała maskotkę szkolnej drużyny siatkarskiej i jak widać od samego początku była z niej niezła kotka.

Czytaj dalej »

Mówi się, że mężczyznę poznaje się nie po tym jak zaczyna, tylko jak kończy. Do wielkich aktorów to określenie pasuje całkiem dobrze, zważając na fakt, że mało który grał od razu same główne role, a na filmy z ich udziałem publiczność niekoniecznie waliła do kin drzwiami i oknami. Bardzo skromnie zaczynał np. Louis de Funès, którego setna rocznica urodzin przypada właśnie dziś.

Niespełna 32-letniego wówczas aktora po raz pierwszy na ekranie można było zobaczyć w filmie „La tentation de Barbizon” z 1946 roku. I chociaż ten występ trwał około pół minuty, zaś na głowie de Funèsa kłębiło się znacznie więcej włosów niż w późniejszych filmach, to trudno go nie poznać – już wtedy na jego twarzy gościł charakterystyczny, nieco złośliwy uśmiech, a w oku pojawił się szelmowski błysk.

Czytaj dalej »

Mija już pięć lat od śmierci Michaela Jacksona, tymczasem miesiąc temu premierę miała kolejna płyta Króla popu. Znajdują się na niej utwory, które Jackson nagrał już jakiś czas temu, jednak z różnych powodów nie pojawiły się one na wcześniejszych albumach. Rzecz jasna nie ma co liczyć na to, że teledyski do nich będą choćby w ułamku tak dobre jak klasyki z najlepszych lat piosenkarza.

Dlatego też zebraliśmy w jednym miejscu wideoklipy do piosenek Michaela, począwszy od „Don’t Stop ‘Til You Get Enough” (pierwszego teledysku nagranego w trakcie solowej kariery), a na „This Is It” skończywszy. Co prawda ten został zmontowany już po śmierci Jacksona, zaś sam utwór nagrano 26 lat wcześniej, jednak materiał filmowy pochodzi z prób przed trasą koncertową o tej samej nazwie, którą zresztą ów klip miał promować. Jak wiadomo, trasa nie doszła do skutku.

Czytaj dalej »

Żenada, dziadostwo, kicz i szmira – często właśnie tak reagują ludzie pytani o Konkurs Piosenki Eurowizji. I faktycznie, często uczestnikami są pomyleńcy, marnej jakości jajcarze czy też zwyczajne beztalencia, o których po kilku dniach nikt nie będzie pamiętał. Często, ale nie zawsze.

Czasem komuś udaje się zrobić przyzwoitą karierę, a bywa i tak, że na Eurowizję przyjeżdżają artyści o uznanej marce. Oczywiście porównywanie starszych konkursów z tymi bardziej współczesnymi jest trochę chybione, bo w ciągu niemal 60 lat zmieniło się wszystko – od widowni i jej gustów, przez wykonawców i ich image sceniczny, po techniczne możliwości organizatorów. Jednakże popularność to popularność, niezależnie od przyjętej miary.

Czytaj dalej »

Castingi, występy teatralne, ogranie w reklamach czy też zwykłe wpadnięcie w oko reżysera lub producenta – to jedne z wielu sposobów na to, by dostać się na plan filmowy i zadebiutować choćby w małej rólce. Mimo że zdarzają się przypadki wskoczenia od razu na pierwszy lub drugi plan, to jednak dla większości współczesnych gwiazd droga na szczyt była długa, a początki trudne.

Nie każdy ma tyle szczęścia co Natalie Portman czy Jason Statham, którzy w swoich debiutach zrobili furorę i z miejsca stali się rozchwytywani. Albo Elijah Wood – dzieciak z ładną buzią i wielkimi oczami, robiący karierę w latach dziewięćdziesiątych. Ten sam wygląd, który zapewniał mu role zagubionych chłopców i sympatycznych nastolatków, teraz idealnie pasuje do psychopatów i seryjnych morderców. A zaczęło się od „Powrotu do przyszłości 2”.

Czytaj dalej »

Bycie gwiazdą zazwyczaj oznacza bycie niezastąpionym i niepowtarzalnym. I chociaż zdarzają się pary sławnych rodzeństw (Gyllenhaal) lub, co rzadsze, bliźniaków (Olsen), to w niektórych przypadkach nikt się nie domyśli, że osoba zarabiająca miliony samą twarzą ma naturalnego sobowtóra. Takiego, który wyszedł z tego samego łona, tej samej krzykliwej nocy.

I wtedy okazuje się, że ksiądz pobłogosławił jedno bardziej, przez co samą obecnością podnosi prestiż miejsca, w którym przebywa, podczas gdy drugie wiedzie standardowe, średnie życie. Nie ma sprawiedliwości na tym świecie. Przyjrzyjmy się sławnym twarzom, które są mają własną kopię zapasową. I nie, w zestawieniu nie będzie Arnolda Schwarzeneggera i Danny’ego DeVito.

Czytaj dalej »

W poprzednich dwóch częściach przyjrzeliśmy się kategoriom producenckim, aktorskim oraz kostiumom i charakteryzacji. Dziś pora na animacje i muzykę.

Jednak najpierw mała dygresja. Trzy dni temu odbyła się siedemdziesiąta ceremonia rozdania Złotych Globów. Nagrody przyznawane przez Hollywoodzkie Stowarzyszenie Prasy Zagranicznej są rzecz jasna dość prestiżowe, ale w porównaniu do Oscarów to nadal tylko ubodzy krewni. Jak to z krewnymi bywa, często mają odmienne zdanie i tak też było w tym roku.

Czytaj dalej »

Po wczorajszej prezentacji emocje nie opadły, bo opaść nie mogły. Oscarowa gorączka dopiero się rozpoczęła i potrwa niemal do końca lutego. Wczoraj przedstawiliśmy nominacje związane z produkcją filmu, dziś skupimy się na kategoriach aktorskich oraz „upiększających”.

Zanim jednak przejdziemy do rzeczy, krótko o kontrowersjach, czyli gorzkie żale internautów. Że DiCaprio zasłużył na nominację za rolę w „Django”, że „Atlas chmur” za scenografię, że „Mroczny Rycerz powstaje” za wszystko, a już z pewnością Michael Caine za drugoplanową rolę Alfreda. Brak nominacji dla Afflecka za reżyserię „Operacji Argo” i brak jakiejkolwiek nominacji na „Nietykalnych” również spotkały się z burzą. Oczywiście tylko w szklance wody, dlatego że gdy przyjdzie czas rozdania nagród, nikt nie będzie o „pokrzywdzonych” pamiętać. Wtedy zacznie się kolejna burza. Ale do rzeczy.

Czytaj dalej »

W poprzednich dwóch  muzycznych TOP 5 poznaliście kilkanaście przykładów na to, że artyści (najczęściej o tym nie wiedząc) śpiewają o bezsensownych, choć całkiem śmiesznych rzeczach, nierzadko w obcym języku. Dziś zobaczycie teledyski do piosenek, które dobrze znacie, a jednak odkryjecie na nowo. Często jest tak, że wideoklip nie ma nic wspólnego z tekstem utworu, ale na tej liście przebojów będzie zupełnie inaczej – przed wami TOP 5 piosenek w „wersjach dosłownych”.

O ile doklejenie paru obrazków i mniej lub bardziej śmieszne przekręcenie słów wokalisty nie wymaga wielkich zdolności, o tyle napisanie nowego tekstu od nowa tak, by opowiadał o tym, co dzieje się w teledysku, oraz zaśpiewanie piosenki głosem bardzo podobnym do oryginalnego wykonawcy, to zdecydowanie wyższa szkoła jazdy. Dziś mniej czytania, więcej oglądania. Na początek bonus – mniej znana w Polsce piosenka „Love is a Battlefield”, mimo że wykonuje ją artystka polskiego pochodzenia, Pat Benatar.

Czytaj dalej »