Przełożenie imienia postaci z bajki to kawał trudnej roboty. Nie może przecież być bezpośrednim tłumaczeniem, chyba że imię ma swój odpowiednik w ojczystym języku. Musi być przystępne do zapamiętania przez dzieci, nie może być łamańcem językowym i powinno oddawać charakter i atmosferę kreskówki. Na tej płaszczyźnie łatwo o porażki, jak i o arcydzieła.

Jak sobie radzą w różnych krajach na świecie? Spójrzmy na przykład trojaczków ze świata Kaczora Donalda. Do dziś pamiętam, jak lektor w pierwszych odcinkach „Kaczych Opowieści” czytał oryginalne imiona – Huey, Dewey i Louie. Dopiero po wprowadzeniu dubbingu okraszeni zostali polskim, rymującym się rozwiązaniem. Dzięki temu mamy braci Hyzia, Dyzia i Zyzia. A jak to wygląda w innych językach?

Czytaj dalej »

Trwające 6 lat małżeństwo muzyka Lenny’ego Kravitza i aktorki Lisy Bonet zaowocowało w 1988 roku, gdy na świat przyszła Zoë Kravitz, łącząca urodę obu rodziców w niezłe arcydzieło. Parę przyciągnęły do siebie między innymi wspólne korzenie, które zarówno u Lisy, jak i u Kravitza są afroamerykańsko-żydowskie.

O ile na widok ojca do dziś wzdychają rzesze fanek, to już o matce wielu słów wychwalających wygląd powiedzieć nie można. Na całe szczęście Zoë wydaje się mieć więcej z ojca, chociaż jak na urodzoną w świecie showbiznesu wiedzie całkiem spokojne życie.

Czytaj dalej »

Większość ludzi nie zastanawia się nad genezą powstania nazwy danej firmy. W Polsce popularne jest nazywanie działalności zagranicznymi słowami, bowiem nasza mentalność ma to do siebie, że obco brzmiące marki wydają się być lepszej jakości.

Z drugiej strony polska kreatywność pozostawia wiele do życzenia i na szyldach widnieją takie kwiatki jak Drutex, Szwagropol czy Zbych-Trans. Ale kto wie, być może za granicą brzmią bardziej profesjonalnie? W poprzedniej części dowiedzieliśmy się między innymi, że Sony to nic innego jak nieco zmodyfikowany „synek”, a Samsung oznacza „trzy gwiazdy”. Poniżej garść kolejnych ciekawych nazw z branży elektronicznej.

Czytaj dalej »

Minecraft to gra, którą zachłysnął się cały Internet. Tyle tylko, że odczucia graczy wobec tej produkcji są całkowicie ambiwalentne. Skąd się bierze uwielbienie do gry oraz skrajna nienawiść? Dlaczego fenomen Minecrafta boli tak wielu? Zawsze można przejść obojętnie, ale czasem się po prostu nie da.

Musimy sobie coś wyznać. Z przykrością i szczerze. Internet nie jest już dla elity. Nie jest dla dorosłych, dla osób mądrych i ogarniętych. Gdybyś urodził się całkiem niedawno i dopiero poznawał drogę do własnego przedszkola, wiedziałbyś czym jest Internet, do czego służy i kim są Creepery. Jest to znak czasów, którego nie da się w żaden sposób uniknąć.

Czytaj dalej »

„To smutne, że głupcy są tak pewni siebie, a ludzie mądrzy tak pełni wątpliwości” – napisał kiedyś Bertrand Russell, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. I pomimo że zmarł w 1970 roku, jego słowa z każdym kolejnym pokoleniem nabierają coraz większej mocy. Kontrowersyjnym może wydać się pogląd, że w procesie wychowawczym wpajanie dzieciom poglądów o ich własnej wyjątkowości i wspaniałości może być jedną z największych skaz współczesnej pedagogiki. Twierdzę bowiem, że niska samoocena jest znacznie lepsza dla rozwoju człowieka i zaraz odpowiem dlaczego.

Zacznijmy jednak od stwierdzenia, że ludzkość osiągnęła zbyt wiele w procesie poprawiania poczucia własnej wartości. O swojej racji przekonany jest tak samo pięciolatek, jak i każdy polityk. Terrorysta z karabinem stawia własną wartość ponad hedonizmem przeciętnego Amerykanina. Natomiast ten sam Amerykanin ma się za mentora dla świata, podobnie jak i szary polski gimnazjalista, dodający właśnie komentarz w Internecie. I nigdy, przy żadnej okazji, ani jeden nie ma racji.

Czytaj dalej »

Cześć,

mam nadzieję, że spodobała ci się historia Roberta Harysa – rozdartego mężczyzny, który postanowił wziąć życie we własne ręce. Tobie pozostawiam interpretację słuszności jego czynów, ale pamiętaj, że uczucie zagubienia i bezsilności podrzuca często straszne pomysły.

Robert wypełnił swój plan w stu procentach. Pech chciał, że stało się to dopiero pod sam koniec jego życia. Ale czy można go za to winić? Jego przemiana była ostatecznym aktem desperacji, do którego nieuchronnie zbliżał się wraz z każdą porażką. Jeden dzień, a być może nawet jeden moment, zadecydował o ostatecznym upadku. Każdego dnia w gazetach możemy przeczytać o ludziach takich jak Robert Harys. Być może gdy otworzysz kolejny portal z wiadomościami lub rozłożysz się na fotelu z najnowszym wydaniem jakiegoś dziennika, jedna z kolumn głosić będzie właśnie o nim.

No więc właśnie, powiedz mi teraz, czy w rzeczywistości to bohater był negatywny, czy może świat, w jakim przyszło mu żyć?

[pobierz opowiadanie „Zdechła mucha” w wersji *.doc]

[pobierz opowiadanie „Zdechła mucha” w wersji *.pdf]

Czytaj dalej »

Czytaj dalej »

Czytaj dalej »

Czytaj dalej »