Artyści z sukcesami, kontrowersyjne piosenki oraz niezdecydowani producenci – o tym w dzisiejszej części rankingu.
O ile do tej pory zdarzały się utwory, które można pominąć przy próbie wczucia się w atmosferę filmów o agencie Jej Królewskiej Mości, to na miejscach od dwunastego do siódmego będą tylko bardzo dobre kompozycje, które w niektórych przypadkach pokonały równie dobrych konkurentów w walce o miano piosenki tytułowej.
Trudno jest lubić ludzi. Większość z nich kieruje się własnym ego, połączonym z niskimi pobudkami i podświadomym dążeniem do autodestrukcji. Z tego właśnie powodu powstały słowa opisujące niechęć do naszego gatunku na różne możliwe sposoby.
„Homofob” i „rasista” to chyba jedyne znane ludziom tego typu słowa. Ale czasami głęboko pod postacią dupka i chama mieści się głębsza osobowość z nieco większymi ideami i przekonaniami, wpływającymi na cechy charakteru. Aby to enigmatyczne stwierdzenie rozwinąć, przedstawiam zestaw definicji, dzięki któremu poznamy co w niektórych osobach piszczy.
Ze względu na niebezpieczeństwo zdezaktualizowania się tego zestawienia, druga część musiała być opublikowana jak najszybciej :) Chociaż prawdę mówiąc, dwaj panowie z czołówki cieszą się raczej dobrym zdrowiem i wypada im, oraz oczywiście paniom, życzyć dwustu lat.
Przy nich Emil Karewicz to niemalże młokos. Dzisiejsi bohaterowie udowadniają, że życie nie kończy się po sześćdziesiątce, a robić to co się lubi można też dużo, dużo później. Miejmy tylko nadzieję, że tego artykułu nie przeczyta nasz premier.
Jeżeli napiszę, że dzisiejszy tekst będzie o Johnie Paulu Larkinie, który rozpoczął swoją karierę muzyczną w 1976 roku jako pianista jazzowy, to większość z was uzna, że nie warto dalej czytać, ponieważ nie dzielimy tych samych wspomnień.
Natomiast jeżeli napiszę, że człowiek ten w wieku 53 lat zrewolucjonizował muzykę popularną, być może komuś zaświeci się mała lampka, nieużywana od 1995 roku. Wtedy to właśnie nastąpił szczyt jego popularności. Ale na całe szczęście jest poniższe zdjęcie oraz tytuł i mam nadzieję, że wszyscy dobrze wiedzą o kogo chodzi.
W tym momencie mają razem tyle lat, że można stracić rachubę. Są mniej lub bardziej znani, ale już sam fakt, że dożyli takiego wieku robi wrażenie. Gdy przychodzili na świat, ludzkość nie znała jeszcze kina dźwiękowego, nie wspominając nawet o filmach kolorowych.
W pewnym wieku solenizantom nie wypada życzyć „Sto lat!”, a zdarzają się i tacy, którzy już tę barierę przekroczyli. Jak w każdej profesji (o zgrozo również tej najstarszej), tak i wśród ludzi filmu można spotkać osoby, które mimo bardzo sędziwego wieku są wciąż aktywne zawodowo. Nie należy zapominać też o tych, którzy już od jakiegoś czasu nie stanęli na planie filmowym. Przed wami pierwszych pięcioro wiekowych artystów .
W piątek 23 listopada słynny nastoletni grajek, pogromca dziewic, mistrz okładek czasopism dla nastolatków i seryjny morderca gustów muzycznych Justin Bieber spotkał się z Premierem Kanady Stephenem Harperem.
Celem schadzki tych dwoje jakże różnych od siebie osób było przyznanie Bieberowi odznaczenia za zasługi i osiągnięcia Kanadyjczyków. Najwyraźniej ktoś wpadł na wspaniały pomysł uhonorowania jego wątpliwego kanadyjskiego talentu, z racji tego, że połowa Amerykańskich nastolatek dostaje przedwczesnego pierwszego okresu na sam jego widok. A skoro Kanada nie ma zbyt wielu światowych osiągnięć i jest zawsze w cieniu USA, to z Bobera może być dumna.
„Cześć, mam na imię Asia i chętnie popiszę na priv” – tak właśnie przedstawiłem się na czacie portalu Wirtualnej Polski na ogólnodostępnym kanale dla nastolatków. Mój nick wskazywał na to, że mam 13 lat.
I co taka biedna mała Asia może robić na czacie dla rówieśników? Chętnie porozmawiałaby o serialach, przedmiotach w szkole i muzyce. Ale nie, takiego wała. Zamiast tego w ciągu pół godziny pobytu, jej rozmowy prywatne zalewały zboczone pytania oraz niemoralne propozycje, dając do zrozumienia Asi, że żyjemy w chorym i popierdolonym świecie. Okazuje się, że wpuścić dziecko na jakikolwiek czat, gdzie może zawrzeć internetową znajomość, to tak jakby zostawić je po północy na niemonitorowanym Dworcu PKP, pośród bezdomnych i narkomanów nafaszerowanych Viagrą. I nawet ochrona w postaci moderatorów nie pomoże, ponieważ na priv może dziać się co chce. A dzieje się wiele rzeczy, których jako przyszły lub obecny rodzic wolałbyś nie wiedzieć.
Przez serię o agencie 007 przewinęło się wiele znakomitości aktorskich, wiele pięknych kobiet (nie zawsze równie uzdolnionych aktorsko) oraz całe mnóstwo świetnych utworów muzycznych. Dziś ciąg dalszy rankingu tych ostatnich.
Piosenki przedstawione w tej części pochodzą z czterech różnych dekad i reprezentują odmienne style muzyczne, ale łączy je to, że wywołują jakieś emocje, pozytywne lub nie. Wśród tych kompozycji są też takie, które można już określić mianem „świetnych”. Fakt, że nie znalazły się one w pierwszej dziesiątce, pokazuje jak wysoki poziom reprezentować będzie czołówka.
Pojazdy unoszące się kilkanaście centymetrów nad ziemią i mknące ze średnią prędkością 800 km/h kojarzą się nieodłącznie z Wipeoutem. Warto jednak pamiętać, że były czasy gdy ta produkcja miała bardzo udanego sobowtóra, dającego znacznie więcej emocji i rozgrywającego się w świecie wykreowanym w umyśle George’a Lucasa.
Star Wars Episode I: Racer to najprawdopodobniej jedyny tytuł ze świata Gwiezdnych Wojen, do którego zasiadały także osoby unikające bandy Skywalkera, lub nie mające pojęcia kim ten syn marnotrawny jest. Sama wartość rozrywkowa produkcji była tak wielka, że świat gry był jedynie dodatkiem do wspaniałej grywalności. W przypadku gier jest to o tyle rzadkie i niespotykane, że zasługuje na kilkuminutowe owacje z bisem. Śmiało.
