Po 77 dniach (niezamierzona symbolika) wracamy do listy siedmiu najbardziej denerwujących ludzkich zachowań, na które możesz natrafić podczas mszy. Jeśli nie zraziły cię poprzednie przygody na tyłach kościoła, dziś możesz sprawdzić, czy w ławkach bywa równie niespokojnie.

Okazuje się, że kościół jest miejscem, w którym można robić wiele. Od plotkowania po przytulanie się do nieznajomych (niekoniecznie za ich zgodą). Taki godzinny pobyt w świątyni powinien być raczej związany z chęcią wyciszenia się i modlitwy w jakiejś intencji, jednak wielu tzw. „wierzących” wykorzystuje go na zaspokojenie zupełnie innych potrzeb. W poprzedniej części przedstawione były pierwsze trzy, dziś czas na kolejne cztery.

Czytaj dalej »

Futurologia to nauka, która ma na celu prognozowanie przyszłości, ale w dużej mierze opiera się na wróżeniu z fusów. Dziś śmiejemy się z wielu nietrafionych wizji teraźniejszości, które przewidywali futurolodzy stulecie temu. Więc czy z dzisiejszych prognoz nasi prawnukowie również będą drzeć łacha?

Obecnie nie ma latających samochodów, odkurzaczy parowych ani podwodnych autobusów. Jest za to Internet, gry komputerowe, są też empetrójki i wiele innych odkryć, o których się wizjonerom dawnych lat nie śniło. A jakie są obecne przewidywania na nadchodzące 150 lat? Dziennikarze BBC zebrali do kupy prognozy ekspertów, dziennikarzy, polityków, naukowców i bloggerów, a następnie wysmarowali przyjazną dla oka infografikę.

Czytaj dalej »

Ten cykl opowiadać będzie o serialach z naszego i waszego dzieciństwa oraz o tym jak potoczyły się dalsze losy grających w nich aktorów. Oczywiście tylko tych ciekawszych. Na pierwszy ogień idą „Żar tropików” i „Grom w raju”

Obie te produkcje łączą w sobie humor i akcję, tworząc mieszankę może nieco naiwną jak na dzisiejsze standardy, ale zupełnie przyzwoitą jeśli chodzi o niewymagającą, lekką rozrywkę rodem z lat dziewięćdziesiątych. Na youtube można znaleźć pojedyncze odcinki, a jako że stare seriale mają to do siebie, że można je oglądać od dowolnego momentu, to po lekturze można odkopać wspomnienia i znów poczuć się jak dzieciak z wlepionymi w telewizor gałami.

Czytaj dalej »

Czy to możliwe, by ogromna grupa dorosłych ludzi uwierzyła w historię pisarza science-fiction i traktowała niegroźną bajkę o kosmitach jako coś, co przytrafiło się naprawdę? Czy można z tego zrobić nurt religijny? Jakkolwiek absurdalnie by to nie brzmiało – okazuje się, że tak. I podczas, gdy rozgarnięci i inteligentni ludzie łapią się za głowę, sekta ta rozwija się w najlepsze.

Według wierzeń Scjentologów każdy człowiek jest nieśmiertelnym bytem duchowym, który zapomniał o swej prawdziwej naturze. Pozyskiwanie nowych członków polega na podpięciu śmiałków do specjalnej aparatury zwanej E-Metrem (electropsychometr), by ta w mniejszym lub większym stopniu wykazała ich duchowe predyspozycje do uwolnienia się od bytowych ograniczeń oraz doświadczenia na nowo bolesnych i traumatycznych wydarzeń z przeszłości (szczególnie tych „kosmicznych”). Brzmi to skomplikowanie, i tak właśnie powinno być, by prości ludzie nie zadawali niepotrzebnych pytań i nie kwestionowali fundamentów wiary. Według Scjentologów urządzenie to pomaga zaobserwować stan umysłu, według naukowców jest to zwykły przyrząd do pomiaru napięcia elektrostatycznego.

Czytaj dalej »

Powracamy z szatańskim impetem, by zaserwować wszystkim dzieciom Belzebuba gorący kocioł pełen przemielonych przez ryczące gardła metalowych coverów. A i również nieśmiali fani rocka, zaczesujący grzywkę na bok gdzieś w kącie, znajdą coś dla siebie.

Gwiazdy minionych lat powinny dziękować, że ich utwory tak łatwo i przyjemnie dla ucha dają się przekonwertować na nieco ostrzejsze wersje. Ba, nawet do współczesnych utworów da się stworzyć świetny ostry podkład, co potwierdza mała gwiazda YouTube – Bliix. Do utworów acapella dogrywa on perkusje i gitary, czyniąc miękkie radiowe przeboje prawdziwym rarytasem dla hardkorowców. My jednak powróćmy do prawdziwych zespołów i ich rzeźniczych aranżacji.

Czytaj dalej »

Dziś ostatnie trzy kategorie oscarowych nominacji. Wśród filmowców na których zwróciła uwagę Akademia Filmowa, można spotkać seryjnych kolekcjonerów statuetek jak i tych, którzy dopiero teraz poruszyli niejednego członka. Członka Akademii oczywiście.

24 lutego najwytrwalszych kinomaniaków czeka nieprzespana noc, na szczęście urozmaicana żartami Setha MacFarlane’a, który oprócz prowadzenia gali może także zostać jednym z laureatów – jest autorem tekstu piosenki „Everybody Needs a Best Friend”. Stał się tym samym szóstym w historii prowadzącym, który ma szansę zdobyć statuetkę. Do tej pory jednak sztuka ta udała się tylko Davidowi Nivenowi w 1959 roku, gdy odebrał Oscara za pierwszoplanową rolę męską. Anglik nie był jednak samodzielnym gospodarzem ceremonii, podobnie jak Michael Caine (1973), Walter Matthau (1976), Paul Hogan (1987) czy James Franco (2011), zaś MacFarlane jest jedyny w swoim rodzaju. Wróćmy jednak do nominacji.

Czytaj dalej »

Ciężkie muzyczne brzmienia jednym wypalają mózg i wywołują krwawienie z uszu, natomiast drugim łechcą zmysły i relaksują. Jeżeli należysz do tej drugiej grupy to z pewnością spodobają ci się znane przeboje zagrane przez metalowe i rockowe zespoły. Aby nie było hejtowania co jest rockiem, a co metalem, umieściłem i zamieszałem oba gatunki w jednym rankingu.

Spora część grup muzycznych, których twórczość przypomina upadek ze schodów wraz z garnkami i talerzami, lubi umieszczać na swoich albumach stare utwory we własnej aranżacji, a ich pierwowzory niegdyś podbijały listy popowych przebojów. Oczywiście nie wystarczy wywrzeszczenie znanego tekstu w akompaniamencie losowego naparzania w perkusję. Trzeba nowej aranżacji dać duszę, a o duszach przecież wiedzą najwięcej właśnie ci wysłannicy szatana. Dobra, pominę jednak rzyganie do mikrofonu, by było to znośne dla waszych uszu. Przed nami pierwsze pięć najlepszych metalowych i rockowych wersji znanych piosenek.

Czytaj dalej »

Teoretycznie najbardziej emocjonujące oscarowe nominacje mamy już za sobą. Nie oznacza to jednak, że pozostałe wieją nudą i sandałem. Dziś zajmiemy się kategoriami technicznymi oraz filmami dokumentalnymi.

Scenografowie i dekoratorzy wnętrz – często anonimowi, mimo że mają czasem więcej Oscarów niż niejeden znany reżyser. Dzięki operatorom kamer i montażystom filmy nabierają dynamiki bądź urzekają widzów wspaniałymi kadrami. A dokumentaliści? Oni też odwalają kawał dobrej roboty, realizując świetne dzieła za pieniądze nieporównywalnie mniejsze od tych, którymi dysponują specjaliści od filmów fabularnych.

Czytaj dalej »

W poprzednich dwóch częściach przyjrzeliśmy się kategoriom producenckim, aktorskim oraz kostiumom i charakteryzacji. Dziś pora na animacje i muzykę.

Jednak najpierw mała dygresja. Trzy dni temu odbyła się siedemdziesiąta ceremonia rozdania Złotych Globów. Nagrody przyznawane przez Hollywoodzkie Stowarzyszenie Prasy Zagranicznej są rzecz jasna dość prestiżowe, ale w porównaniu do Oscarów to nadal tylko ubodzy krewni. Jak to z krewnymi bywa, często mają odmienne zdanie i tak też było w tym roku.

Czytaj dalej »

Japończycy słyną z dość nietypowego dla nas podejścia do seksualności. Kwitnie u nich chociażby przemysł gier erotycznych zwanych Eroge. Reszta świata chyba ma lepsze rzeczy do roboty niż ślinienie się na widok komputerowych „aktów”. Ale nie w kraju krzemem i tsunami płynącym. Tam jeden tytuł przebija drugi, a czasem pojawiają się prawdziwe perełki, takie jak RapeLay.

Twór jest dziełem panów z Illusion Soft (nie mylić z Illusion Softworks, zwanego dziś 2K Czech) i został wydany w 2006 roku, z początku nie zwiastując żadnego skandalu. Dopiero trzy lata po premierze ktoś mądrze zauważył, że – jak to mawiał pan Ferdynand – „pałka się przegła”. Gra otrzymała od mediów łatkę symulatora gwałtu, otrzymując dzięki temu całkiem niezłą darmową reklamę.

Czytaj dalej »