Spójrzmy prawdzie w oczy – spora część mężczyzn jest postrzegana jako bezduszne warchlaki myślące jedynie o bzykanku, traktujące kobietę jak mebel, z którego głupkowatości i braku logiki można od czasu do czasu się ponabijać. Zamiast obsikiwać wszystkie kąty, facet woli klepnąć w dupsko koleżankę z pracy i pokazać jej wiadro z mopem, ku małpiej uciesze reszty zwyrodniałych samców.

Nieco bardziej uczuciowi delikatnie ponabijają się z koleżanki, gdy ta nie potrafi obsługiwać Excela czy też znowu parkowała przez kwadrans pod supermarketem. Wydawałoby się, że wszystko sprowadza się do tego, by podkreślić wyższość swojej płci. Ale czy to faktycznie czyni mężczyzn seksistowskimi świniami, które molestują psychicznie i fizycznie kobiety?

Czytaj dalej »

Dobry serial ma ciekawy początek mający zainteresować widzów, trzymające w napięciu rozwinięcie wątków oraz sensowne zakończenie. Niestety nie zawsze szefowie stacji telewizyjnych poznają się na dobrej historii, przez co często widzowie na całym świecie zostają z serialem zakończonym w momencie, w którym opowieść dopiero się rozkręca.

Czasem jednak bywa dokładnie odwrotnie – idealna chwila na zakończenie wszystkich wątków mija, a serial jest ciągnięty za uszy po to, aby wydoić zeń jak najwięcej kasy. Renoma zaczyna podupadać, widownia się wykrusza, a scenarzyści muszą wymyślać coraz bardziej niestworzone historie. Oczywiście każdy widz ma inną tolerancję na idiotyzmy scenariusza, dlatego to co jednych wnerwia, innych zupełnie nie rusza. Zgrabnie się zrymowało, a chodzi o to, że gdyby zapytać kilku fanów seriali o pięć przykładów na nieodpowiednie zakończenie, byliby oni w stanie podać zupełnie inne zestawienie. Myślę jednak, że wielbiciele poniższych pięciu przytakną tej liście.

Czytaj dalej »

Dziś początek tygodnia i zapewne wielu liczy na miss poniedziałku. Tak się składa, że akurat dzisiaj namnożyło się kilka innych okazji, dlatego trzeba było trochę zmodyfikować tekst. Co prawda śmigus-dyngus w tym roku, bardziej niż zamoczeniem ubrania, grozi raczej urazami głowy i złamaniami spowodowanymi bryłą lodu w kształcie wiadra, ale to właśnie ta tradycja została motywem przewodnim tekstu. Do wyboru była jeszcze Wielkanoc, ale dziewczyny z jajami to nie jest coś co faceci lubią najbardziej.

Myślę, że nie ma potrzeby wyłuszczać o co chodzi w wyborach miss mokrego podkoszulka, gdyż każdy facet doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Nie każdy jednak wie, że to co dzieje się podczas większości polskich konkursów tego typu, nie ma wiele wspólnego z ich zagranicznymi odpowiednikami. Tam często uczestniczki idą na całość, a wtedy nie ma już mowy nie tylko o mokrym podkoszulku, ale też i innych częściach garderoby.

Czytaj dalej »

Kiedyś, gdy Internet był jeszcze dobrem luksusowym, jego użytkownicy bardziej zważali na słowa, przejawiali większą kulturę oraz starali się pokazać się z najlepszej strony. Ale to było dawno.

Obecnie anonimowość zmieniła część ludzi w zwierzęta pozbawione skrupułów, cwane, chytre, próżne i nienawistne. Gotowe zmieszać każdego z błotem, nie mając o nim zupełnie pojęcia oraz wymądrzać się na każdy temat, a we wszystkich o odmiennym zdaniu rzucać inwektywami. Mijamy ich codziennie na ulicy, patrzymy im w oczy, rozmawiamy z nimi. Ale nie mamy pojęcia, że wewnątrz tych oddychających i czujących jednostek siedzi cyberkretyn, który siadając do komputera stawia sobie jedno zadanie – podleczyć swoje kompleksy i poudawać kogoś innego, niż się jest w rzeczywistości. A co najbardziej przykre, wcale mu nie jest wstyd za siebie.

Czytaj dalej »

W poprzednim tekście o pięknych aktorkach z kraju nad Wisłą skupiliśmy się na latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Dziś zaczynamy przegląd tych pań, które na ekrany trafiły w kolejnych dwóch dekadach.  

Jako że omawiany okres obrodził w urodziwe panie (a i ówczesne filmy są często powtarzane w telewizji, przez co więcej twarzy można wyłapać), formuła tego rankingu musiała ulec drobnej zmianie.  Dzisiaj więc aktorki, które albo częściej kojarzone są z innej działalności (mniej lub bardziej) artystycznej, albo też zakończyły swoje aktorskie kariery, tudzież przygody.

Czytaj dalej »

Na dobre zakończenie najgorszego dnia w tygodniu zaprezentuje się, w częściowej okazałości, kolejna piękna aktorka z Wielkiej Brytanii. Na przekór wszystkim stereotypom o Brytyjkach, Camilla jest utalentowaną kobietą, która słynie ze słodkich i zadziornych minek, a także z drugoplanowej roli w serialu „Californication”.

Więksi znawcy filmu mogą ją kojarzyć również z roli księżnej Cambridge Katarzyny Elżbiety Mountbatten-Windsor. Portale plotkarskie dobrze wiedzą, że tytuł ten jest zdecydowanie za długi i trzymają się jej bardziej plebejskiego imienia – Kate Middleton. Sam film zalatuje beznadziejnością, toteż Camilla, pomimo pewnego podobieństwa do Kate, kariery w ten sposób nie zrobiła. Znacznie łatwiejszą drogą do sławy jest paradowanie nago w popularnym serialu.

Czytaj dalej »

Nie ma co ukrywać, że płeć dziecka znacząco wpływa na dalsze życie rodziców. Ale prócz oczywistych faktów, jest też wiele biologicznych i socjologicznych uwarunkowań, które mogą na pierwszy rzut oka brzmieć niedorzecznie.

Matkę trafia szlag, gdy musi znosić łobuzerskie wybryki ledwo co wystającego ponad glebę synalka. Ojca zaś krew zalewa, jak obserwuje chaotyczny i absurdalny proces dojrzewania własnej córki. Czysta mamusia, pomyślał ojciec. Czysty tatuś, pomyślała matka. I oboje mają rację. Ale czy wpadli na to, że posiadanie synów zmniejsza ryzyko rozwodu, a piękniejsi ludzie mają więcej córek?

Czytaj dalej »

W czasach gdy przeciętna gra zajmowała jedną płytę CD, BioWare stworzyło tytuł na pięciu krążkach, przez co większość knypków za grę buliła u pirata tyle, ile kosztują obecnie oryginały. Ale wystarczyło dorzucić wtedy parę dyszek i otrzymywało się najlepszy cRPG, który wchłaniał każdego, kto potrafił czytać ze zrozumieniem.

Seria Baldur’s Gate na świecie zasiała zajebistość w 1998 roku, ale na polską premierę trzeba było czekać sześć miesięcy, aż do 1999 roku ze względu na obfity przekład, który do dziś pozostaje jednym z obszerniejszych w polskiej grymatografii. Z kolei w Baldur’s Gate II do przetłumaczenia było jeszcze więcej, ale polska wersja pojawiła się już po trzech miesiącach od światowej premiery. Lecz każdy kto grał w jedynkę wie, że były to trzy miesiące siedzenia na szpilkach.

Czytaj dalej »

Dotychczas można było tu podziwiać dziewczyny z ekranów kinowych lub telewizyjnych. Dzisiejsza miss będzie mniej znana od poprzednich, ale oczywiście nie mniej urodziwa. Przed wami wokalistka zespołu Sohodolls – Maya von Doll.

Maya urodziła się w 1981 lub 1984 roku (z dwóch tak samo wiarygodnych źródeł można wywnioskować takie właśnie daty) w libańsko-angielskiej rodzinie. Dzieciństwo spędziła właśnie w Libanie, co musiało być bardzo ciekawe, biorąc pod uwagę trwającą tam wówczas wojnę domową. Jak sama mówi, jej najwcześniejsze wspomnienia muzyczne są związane ze słuchaniem na okrągło muzyki z walkmana po to, aby zagłuszyć odgłosy ostrzału artyleryjskiego. Na szczęście rodzice Mayi uznali że nie ma sensu ukrywać się w ruinach ogarniętego wojną Bejrutu i prysnęli z córką przez Cypr do Wielkiej Brytanii.

Czytaj dalej »

Posłowie z prawej strony sceny politycznej czują się oburzeni, ich uczucia religijne obrażone, a miliony duszyczek znalazły się w „wielkim” niebezpieczeństwie. „Program przedstawiany jako kabaret i satyra przypominał bardziej projekcję nienawiści przygotowaną przez Departament IV MSW niż program kabaretowy. Przekroczył on nie tylko granicę obrzydliwości ale naruszył art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o radiofonii i telewizji.” – brzmi stanowisko posłów z Parlamentarnego Zespołu ds. Przeciwdziałania Ateizacji Polski.

We wniosku do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji parlamentarzyści napisali, że wyemitowanie programu „Tylko dla dorosłych” złamało zapis rzeczonej ustawy, mówiący o obrazie uczuć religijnych i naruszeniu dobrych obyczajów. Hmm, dobrym obyczajem byłoby np. niemarnotrawienie publicznych pieniędzy na idiotyczne inicjatywy, ale cóż – nikt nie jest idealny. Z kolei wspomniany Departament IV zajmował się walką z „antypaństwową” działalnością Kościoła oraz m.in. dokumentowaniem działalności kleru katolickiego i innych wyznań. Gdzie Rzym, gdzie Krym?

Czytaj dalej »