Już dawno żaden konkurs Eurowizji nie wzbudził takich emocji, zwłaszcza po jego zakończeniu. Mimo tego, że Donatan, Cleo i kilka par dorodnych piersi uplasowali się na 14. miejscu, notując czwarty pod względem lokaty wynik w historii występów reprezentantów Polski, to jednak okazuje się, że w głosowaniu telewidzów piosenka „My Słowianie” była dużo bardziej doceniona.

Teraz oczywiście każdy jest ekspertem, który „od samego początku wiedział, że będzie słabo, a piosenka Donatana i Cleo to gówno”. Tyle że tu kompletnie nie chodzi o nią. Czy była przeciętna? Tak, ale idealnie wpasowuje się w schemat eurowizyjnego hitu. Prawdziwym powodem ogólnonarodowego wkurwienia jest to, że głosowanie widzów było zupełnie bez znaczenia, a miliony sms-ów miały wartość równą pięciu głosom jury w każdym kraju. Po co więc w ogóle ludzie mają głosować? Oczywiście dla kasy – SMS-y nie były przecież bezpłatne, a 3,69 zł pomnożone przez kilka milionów daje niezłą sumkę.

Czytaj dalej »

Stacje telewizyjne muszą się z czegoś utrzymywać. Najczęściej robią to dzięki reklamom, które stają się przez to złem koniecznym. Niektóre z tych na ogół trzydziestosekundowych filmików potrafią być zabawne, inteligentne a czasem po prostu nieprzeszkadzające – po prostu są, a po chwili ich nie ma. Niestety są i takie, które ryją olbrzymią dziurę w mózgu jeszcze długo później. Jak na złość, te najbardziej irytujące pojawiają się chyba najczęściej.

A nawet jeśli nie, to brawa dla tych, które mimo większej częstotliwości występowania nie wżerają się w pamięć i nie gwałcą uszu kretyńskimi dialogami, wkurwiającymi „aktorami” albo idiotyczną melodią. Statystyczny Polak ogląda telewizję średnio ponad cztery godziny dziennie. Jako że znam sporo ludzi, którzy nie oglądają jej wcale lub bardzo mało, to aż strach pomyśleć ile razy na reklamowe wymioty trafiają ci, którzy wyrabiają za nich normę. Nie żeby było mi ich żal – jak ktoś ogląda byle gówno, o ile tylko pokazywane jest w TV, to kilkadziesiąt sekund sraczki więcej nie jest mu straszne.

Czytaj dalej »

Po 77 dniach (niezamierzona symbolika) wracamy do listy siedmiu najbardziej denerwujących ludzkich zachowań, na które możesz natrafić podczas mszy. Jeśli nie zraziły cię poprzednie przygody na tyłach kościoła, dziś możesz sprawdzić, czy w ławkach bywa równie niespokojnie.

Okazuje się, że kościół jest miejscem, w którym można robić wiele. Od plotkowania po przytulanie się do nieznajomych (niekoniecznie za ich zgodą). Taki godzinny pobyt w świątyni powinien być raczej związany z chęcią wyciszenia się i modlitwy w jakiejś intencji, jednak wielu tzw. „wierzących” wykorzystuje go na zaspokojenie zupełnie innych potrzeb. W poprzedniej części przedstawione były pierwsze trzy, dziś czas na kolejne cztery.

Czytaj dalej »

Kiedy pod koniec XIX w. powstawało radio, jego twórca (nie ważne czy uznać za niego należy Marconiego, Teslę czy może Popowa) nie mógł przypuszczać, że ponad sto lat później jego wynalazek będzie służył między innymi do promowania syfu zwanego muzyką popularną. Oczywiście nie mam na myśli całej muzyki pop, a jedynie wymiociny, którymi najpopularniejsze stacje obrzucają słuchaczy kilka razy dziennie. Jednak nie sama (wątpliwa) jakość muzyki jest tu problemem.

Nawet jeśli założymy, że największe stacje radiowe nagle zaczną grać ambitniejszą muzykę, to i tak zostają jeszcze inne debilizmy, które skutecznie utrudnią obcowanie z jakby nie było, kulturą.

Czytaj dalej »

Od czasu do czasu można niecałą godzinę w tygodniu przeznaczyć/zmarnować (tradycyjnie, niepotrzebne skreślić) na wizytę w kościele. Przyczyny takiej nagłej potrzeby odwiedzenia przybytku Opatrzności mogą być różne, ale nie o nich będzie ten tekst. Będzie o siedmiu przyczynach, które mogą sprawić, że nawet komuś z bardzo dobrymi chęciami może nie starczyć cierpliwości na przetrwanie całej mszy.

Dlaczego siedmiu? Nie, nie ma tu żadnej symboliki, po prostu tyle udało mi się naliczyć podczas moich odwiedzin w tym zacnym miejscu. Jeśli jednak ktoś liczy na pojazdy po religii, to srodze się zawiedzie i właściwie już teraz może przestać czytać. Wszystkie siedem przyczyn, dla których nieraz chce się wyjść i trzasnąć drzwiami, jest wynikiem dziwnych potrzeb tego, kto wkurwia najczęściej, niezależnie od miejsca i sytuacji – człowieka. W tym wypadku kogoś, kto też miał potrzebę by tu przyjść. Oczywiście jego potrzeby są ważniejsze niż twoja chęć wyciszenia się i posłuchania czasem nawet ciekawych rzeczy, które do powiedzenia ma ksiądz. Dziś pierwsze trzy z nich.

Czytaj dalej »

Nastała nowa, świecka tradycja. Banda idiotów co roku powoduje, że sformułowania takie jak patriotyzm, marsz, czy duma narodowa kojarzą się z zamieszkami, chuligaństwem, mordobiciem oraz uzurpowaniem sobie prawa do bycia „prawdziwym Polakiem”.

Nie mam nic przeciwko przeróżnym marszom z okazji rocznicy odzyskania niepodległości. Jeśli ktoś chce pokazać że jest dumny z bycia Polakiem, to uważam marsz za bardzo dobry na to sposób. Sam też wziąłbym w nim udział, gdybym miał pewność, że nie dostanę w ryj z płyty chodnikowej albo policyjnej pałki.

Czytaj dalej »

Język polski jest często uznawany za jeden z najtrudniejszych języków świata. Okazuje się, że niejednokrotnie sprawia on problemy nie tylko obcokrajowcom, ale też tym, którzy naszym pięknym językiem posługują się z dziada-pradziada.

W zasadzie każdy popełnia jakieś błędy językowe, większe lub mniejsze. Nie jest to oczywiście powód do dumy, ale też nikt nie będzie za coś takiego napiętnowany. Błądzić jest rzeczą ludzką, przebaczać boską. Zdarzają się jednak takie błędy, które przekreślają wszystko to, co napisano w tym akapicie.

Czytaj dalej »