Ciężko jest napisać coś pozytywnego o poziomie polskiej Ekstraklasy. Zwłaszcza że w ostatnich latach zawsze zdarzały się kompromitacje, gdy polskie kluby wyściubiały nosy ze swojego grajdołka i stawały do walki z europejskimi zespołami. Paradoksalnie jednak ostatnie sezony pokazują również, że polska liga robi się coraz atrakcyjniejsza dla obcokrajowców, również tych, którzy nie są do końca anonimowi.

Prawdę mówiąc już wcześniej do polskich zespołów trafiali piłkarze, którym zdarzyło się parę razy kopnąć piłkę prosto. Inną sprawą jest, że byli wówczas o wiele bardziej wypaleni niż współcześni piłkarscy „emeryci”. Chociaż tezie tej przeczyć będzie (o ile dojdzie do skutku) transfer Collinsa Johna do Piasta Gliwice. Ani on w wieku emerytalnym (niespełna 28 lat), ani też jakoś specjalnie w rytmie meczowym (ostatni raz regularnie grał w 2010 roku). Mimo opinii, że każdy piłkarz z importu zabiera miejsce w składzie jakiemuś utalentowanemu chłopakowi z Polski, który musi przez to gnić w niższej lidze, wizerunkowo klub wychodzi na tym lepiej. W końcu prędzej przyciągnie się ludzi na trybuny i przed telewizory znanym nazwiskiem niż młokosem z potencjałem, ale bez umiejętności. „Business is business”, a kasa musi się zgadzać.

Czytaj dalej »

Na wstępie chciałbym wam powiedzieć, że Fontanna Młodości jest prawdziwa. Serio. Sam chleję z niej w te upały, a wraz ze mną Keanu Reeves, Jamie Foxx, Halle Berry oraz dzisiejsza miss – Bianca Lawson. Madonna też chciała grzdyla, ale nie starczyłoby na nią wody.

Urodzona w Los Angeles w 1979 roku Bianca oszukała proces starzenia i, praktycznie odkąd zaczęła pojawiać się w serialach i filmach, wiecznie grała nastolatkę. Niestety, produkcje z jej udziałem są, łagodnie rzecz ujmując, słabe jak stare baby w tramwaju.

Czytaj dalej »

Dzisiejszy tekst sponsoruje słowo „potwór”. Wiąże się ono z najsłynniejszą z całej dwunastki morderczyń. Wszak właśnie tak zatytułowano film o Aileen Wuornos. Wczoraj na Wykopie pojawił się film (sprzed dwóch lat, ale nie ma to znaczenia) z ogłoszenia wyroku w sprawie dwóch kobiet, które pobiły trzyletnie dziecko paskiem i wieszakiem na ubrania.

Dziewczynka zmarła, a morderczynie zostały skazane na dożywocie. To, co zaprezentowały na sali sądowej, nie było żalem za popełniony czyn, ale raczej za to, że nigdy nie opuszczą pierdla. Zresztą i tak za długo pewnie nie pożyją, bo w amerykańskich więzieniach dla kobiet obowiązują takie same „zasady” jak w męskich – skrzywdziłaś dziecko, więc pewnego dnia skończysz w kałuży własnej krwi.

Czytaj dalej »

Strzał z gnata w czaszkę czy kosa w nerki to dość oklepany temat. Nie ma w tym zbyt dużo inwencji, a i zbrodniarz szybko staje się anonimowy w pierdlu, podczas gdy akta sprawy stopniowo gniją na samym dnie policyjnego archiwum.

Na szczęście, ku uciesze żądnych krwi i dziwactw mediów oraz ich publiki, historia zna przypadki, gdy za narzędzie zbrodni służyło wszystko, co mogłoby się znaleźć pod ręką by w przypływie emocji użyć tego do pozbawienia kogoś życia. I tak też mamy takie dziwne narzędzia zbrodni jak…

Czytaj dalej »

Będąc żwawym dzieckiem, można było usłyszeć od rodziców „ale z ciebie agent” lub „ty to dopiero model jesteś”. Wspominane dziś seriale pokazują, że można być jednocześnie jednym i drugim.

„Niebezpieczne ujęcia” i młodsza o niecałą dekadę „Brygada Acapulco” nie były może produkcjami najwyższych lotów, ale przyciągały przed ekrany telewizorów ciekawymi pomysłami i ładnymi widokami. Do tych drugich należy zaliczyć również przystojnych aktorów i seksowne aktorki, chociaż z ich grą bywało już różnie.

Czytaj dalej »

Założę się, że posiadasz telefon z systemem operacyjnym Android. A jeżeli nie, to z pewnością przepłaciłeś za Srajfona albo lansujesz swój biznesowy styl życia komórką Blackberry. No dobra, możesz mieć jeszcze fińskiego umarlaka z Windowsem lub jakiś prehistoryczny model, którym nasi dziadkowie przeganiali pigmejów podczas kolonizacji Europy. True story.

Jeżeli jednak twój smartfon, socjalistycznie rzecz ujmując, ma taki sam system jak większość ludzi dookoła, to dobrze trafiłeś. Jeżeli grasz, to jeszcze lepiej trafiłeś. Natomiast jeśli masz Androida, lubisz grać, znudziło ci się ciepanie ptakami z procy i tęsknisz za klasyką, to zacznij już rozgrzewać Wi-Fi, ponieważ w sklepie Google jest sporo gier, które niegdyś każdy z nas miał zainstalowane na komputerze.

Czytaj dalej »

Z tych Chaplinów. Wnuczka słynnego Trampa również zajęła się aktorstwem, czego efekty można podziwiać między innymi w serialu „Gra o tron”. W genach odziedziczyła nie tylko talent, ale też powab, bowiem jej matka Geraldine, również aktorka, w młodości (podkreślam, w młodości) prezentowała się całkiem nieźle. Oona reprezentuje jednak nieco inny typ urody i miejmy nadzieję, że zestarzeje się ładniej.

Aktorka urodziła się 4 czerwca 1986 roku w Madrycie. Oprócz matki i dziadka, w biznesie filmowym ma jeszcze ojca – chilijskiego operatora i reżysera. Utalentowanych członków rodziny jej nie brakuje, więc warto wspomnieć też o pradziadku, laureacie literackiej nagrody Nobla Eugene O’Neillu.  Córka pisarza, Oona O’Neill, była ostatnią z czterech żon Charliego Chaplina i jak łatwo się domyślić, to po niej dzisiejsza miss „odziedziczyła” oryginalne imię.

Czytaj dalej »

Matka która zabiła swoje dzieci, matka, która zabiła swoim dzieciom ojca oraz matka, która zabiła dla swojego dziecka. A pomiędzy nimi upośledzona, czarna lesbijka zabijająca kochankę plus wyrywanie chwastów w Oklahomie.

Jeśli ktoś myśli, że kobietom brakuje fantazji, to być może zmieni zdanie po dzisiejszej lekturze. Komu bowiem przyszłoby do głowy, żeby zabić swoje dzieci po to, by nie zostały rozdzielone? Podobnie genialnym pomysłem jest pozorowanie wypadku kijem baseballowym oraz zabijanie ludzi pod posterunkiem policji lub w domu byłego męża.

Czytaj dalej »

Jeżeli by pomyśleć o jakiejkolwiek grze, w którą można było grać w kilka osób przy jednym komputerze, pierwszy tytuł, jaki ciśnie się na usta, to seria Worms. Zanim kolejne części stały się trójwymiarowe i zanim zaczęły zjadać własny odwłok, była to najlepsza wspólna rozrywka każdego dzieciaka wyposażonego w komputer stacjonarny. I co najważniejsze, do grania wystarczyła jedna klawiatura.

Tak jak Metallica skończyła się na „Kill ‘Em All”, tak też seria Worms zakończyła się na World Party. Dalej już było tylko gorzej (może poza Reloaded, która była małym powrotem do korzeni), a ostatnia próba wskrzeszenia serii (Worms Revolution) udowodniła, że wszystko co jest odstępstwem od oryginalnego pomysłu będzie w przypadku walecznych robali beznadziejne.

Czytaj dalej »

Co łączy Michaela Jordana, Marion Jones i Marcina Najmana? Otóż cała trójka, z różnych przyczyn, zmieniła uprawianą dyscyplinę sportu. Najlepszy zawodnik w historii koszykówki został przeciętnym baseballistą (podobno chciał, chociaż przecież nie musiał), świetna sprinterka kiepską koszykarką (bo za bardzo nie miała wyjścia po aferze dopingowej), a przeciętny bokser… Nie no, nie kopmy leżącego.

Będzie jednak o innych sportowcach. Na igrzyskach olimpijskich i lekkoatletycznych mistrzostwach świata można oglądać twory zwane siedmio- i dziesięciobojem. Dwudniowa rywalizacja w kilku konkurencjach jest z założenia interesująca, jednak spora część jej uczestników wymięka w trakcie, lub notuje mizerne wyniki, w porównaniu do osiągów sportowców wyspecjalizowanych w poszczególnych konkurencjach. Wszystko to w ramach jednej dyscypliny – lekkoatletyki. Istnieją jednak w historii sportu zawodnicy, którzy z powodzeniem walczyli w kilku różnych.

Czytaj dalej »