Jak nietrudno zauważyć, blondynki stanowią zdecydowaną mniejszość wśród poniedziałkowych missek. Dziś jednak na tytuł załapała się właśnie jasnowłosa niewiasta. Nie po to, by utrzymywać blond-parytet, ale dlatego, że Yvonne Strahovski idealnie do grona wcześniejszych miss pasuje.

W serialu „Dexter” Yvonne grała piękną i niebezpieczną Hannah McKay, która potrafi rozkochać w sobie nawet socjopatę bez uczuć. Mimo że w serialu nigdy nagich kobiecych wdzięków nie brakowało, to sceny erotyczne z udziałem Yvonne były raptem dwie, do tego w obu tyłkiem bardziej świecił Michael C. Hall. Zapewne więc z ogromną przyjemnością fani aktorki przywitali kampanię reklamową napojów SoBe, w której Strahovski ma na sobie jedynie farbę do body paintingu.

Czytaj dalej »

Wojna płci najprawdopodobniej skończy się dopiero wtedy, gdy któryś z dwóch gatunków padnie trupem. Niestety, póki co zagłada mężczyzn jest bardziej prawdopodobna. Tak przynajmniej stwierdzili naukowcy.

Ostatnim razem skończyliśmy na stwierdzeniu, że mężczyźni nienawidzą brzydkich kobiet. Kobieta powinna być ładna, a gdy jest ładna, to niestety wywołuje inny konflikt, za który będzie znienawidzona. Sprawdźmy jakie są trzy kolejne powody, z powodu których mężczyźni nienawidzą kobiet.

Czytaj dalej »

Znane przysłowie mówi, że gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta. Jednak w przypadku piłki nożnej i wielkich klubów z jednego miasta jest zupełnie inaczej. Owszem, zdarzają się takie przypadki jak Londyn, który momentami miewa nawet sześciu reprezentantów w Premier League, ale nie o nich będzie dziś mowa.

Zresztą czy, dajmy na to, hasło „derby Londynu” sprawia, że serce bije szybciej, dyskusje stają się bardziej zażarte, a po meczu pół miasta przeżywa żałobę, podczas gdy druga połowa świętuje do białego rana? Taka biegunowość, podział na dobrych i złych, o wiele lepiej się sprzedaje. Jeśli nie jesteś z nami, to jesteś z nimi – naszymi największymi wrogami. Kto wygra mecz, rządzi całym miastem. A jeśli kandydatów do rządzenia jest więcej, jak w Londynie? Wtedy gra się następny mecz. I jeszcze jeden, i kolejny… W ten sposób mecz derbowy staje się meczem jak każdy inny. A są przecież miasta, w których liczą się tylko dwie drużyny. Co nie oznacza, że piłkę kopie się tylko w nich. Istnieją jeszcze małe, mniej lub bardziej profesjonalne kluby, którym kibicują prawdziwi zapaleńcy.

Czytaj dalej »

Żarty o kobietach w kuchni, wyśmiewanie kobiecego braku logiki, kpienie ze zdolności prowadzenia pojazdów, podśmiewanie się ze sposobów zdobywania kariery – każdy mężczyzna znajdzie powód by zdyskredytować płeć przeciwną na każdej życiowej płaszczyźnie.

Inni mówią wprost z pianą na ustach o materialistkach, tępych szmatach czy niedoruchanych wiedźmach. Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego kobiety muszą walczyć o szacunek (nie równouprawnienie!) i zmagać się z samczą ignorancją? Niestety, przyczyną obarczać należy kulturę i media. Przyjrzyjmy się zatem pięciu sposobom, w jaki mężczyźni zostali nauczeni by nienawidzić kobiety.

Czytaj dalej »

18 listopada 2013, godzina 15:45 – to moment, na który czekało wielu z tych, którzy swojej znajomości z Polonią 1 nie ograniczali jedynie do Yattamana i Tsubasy. „Drużyna A” wraca na antenę. Oczywiście po tylu latach z pewnością inaczej (z takim jakby zażenowaniem?) będzie się patrzyło na przygody czterech bohaterów z dzieciństwa, ale nie sądzę, by ktoś z tego powodu odmówił sobie przyjemności obejrzenia przynajmniej charakterystycznej czołówki na ekranie telewizora.

Co prawda telewizory są już dużo nowocześniejsze, ekrany większe, obraz ostry jak żyletka (ciekawe, jaką jakość zaserwuje nam Jedynka – na HD jednak nie ma co liczyć), ale o popularności serialu nie decydowały technologiczne fajerwerki, ale świetnie wykreowani główni bohaterowie z czterema różnymi charakterami. Wrażenie robiła też ich pomysłowość kiedy to, niczym MacGyver, konstruowali coś z niczego. Podobnie działali scenarzyści, bo schemat każdego odcinka był prosty jak konstrukcja cepa, jednak czy komuś to przeszkadzało?

Czytaj dalej »

Uwielbiam Facebooka. Uwielbiam to Wielkie Królestwo w Chmurze, gdzie każdy może poczuć się królem lub królową. Wszyscy, bez wyjątku, mogą wykreować samego siebie niczym najlepsi spece od Public Relations. Tylko że najlepsi spece nie ocierają się o żenadę.

Zważywszy na odsetek młodych ludzi, którzy w obecnych czasach mają problemy z normalnym rozwojem, przekrój znajomych przeciętnego Facebookowicza jest taki sam. O ile nie obracasz się w samej śmietance, która potrafi jeszcze myśleć, to gwarantuję, że 80% kontaktów jest tak przygłupia, że aż czasem warto zalogować się tylko i wyłącznie po to, by się pośmiać. A potem płakać. Jak można aż tak się lansować i mijać z rzeczywistością?

Czytaj dalej »

Wszelakie portale plotkarskie wałkują do znużenia temat zagranicznych gwiazd mających polskie pochodzenie. Z reguły za każdym razem widzimy ten sam zestaw nazwisk, chociaż w tym roku pojawiło się kilka nowych, jak choćby Emily Ratajkowski. Lubimy łechtać nasze narodowe ego (a przy Emily nie tylko to), mówiąc „Ten jest nasz! I ten, i tamten”, a co z tymi, którzy okazują się nieco mniej „nasi”?

Oczywiście nie mam zamiaru wytykać komuś niepolskości, czy wręcz odbierać obywatelstwa, więc pseudonarodowym oszołomom radzę wyjść. Zresztą nie mają tu czego szukać, bo nie będzie tu ani ich ulubionych Żydów (ani tym bardziej żydów, jako wyznania), ani Polaków, których korzenie sięgają kresów wschodnich, ani tym bardziej naturalizowanych celebrytów. Nie będzie też tak jaskrawych przykładów jak Ola Szwed czy Patrycja Kazadi, bo wolę skupić się na tych mniej oczywistych. Hmm, „jaskrawy” to w tym kontekście chyba niezbyt fortunne słowo.

Czytaj dalej »

Jednym z powodów, dla którego część światowej populacji samców chce spakować manatki i odlecieć w kierunku małej wyspy, gdzie eksplodowały dwie atomówki, jest z pewnością uroda tamtejszych mieszkanek. I chociaż mało kto z tych napalonych na urocze wdzięki parszywców rozróżnia Japonię, Chiny i Koreę Południową, to jednak trzeba przyznać, że to właśnie w Kraju Kwitnących Dziewczynek można spotkać najwięcej pięknych celebrytek, dla których można sprzedać duszę Oni.

Jedną z tych anielic jest Kyoko Fukada – japońska kobieta renesansu, która oprócz bycia znaną aktorką, jest również znaną modelką i znaną piosenkarką. Co prawda wszystkie te osiągnięcia zawdzięcza w dużej mierze swojej urodzie i zinfantylizowanemu zachowaniu, ale właśnie dokładnie tego spodziewalibyśmy się po Japonii.

Czytaj dalej »

Niektóre brzmią jak majaczenie pijanego starca, inne jak krzyk wybudzonego ze snu lunatyka. Ale to właśnie te zmartwienia chodzą po głowach największych geniuszy tego świata, podczas gdy ty dłubiesz w nosie i myślisz, że nikt nie widzi.

Niemniej, w każdym znajdziemy ziarno racji. Dla przypomnienia dodam, że internetowy magazyn Edge zadał grupie najwybitniejszych umysłów z różnych dziedzin jedno zajebiście, ale to zajebiście ważne pytanie – „Czym powinniśmy się martwić?”. Przed nami ostatnie pięćdziesiąt odpowiedzi, zapraszamy również do części pierwszej i drugiej.

Czytaj dalej »

Z artykułami związanymi z rekordami długowieczności bywa tak, że szybko się dezaktualizują. Jednak z tego co się orientuję, w międzyczasie nikt ze wspomnianych muzyków nie przerzucił się na granie na harfie wysoko w chmurach. I niech tak jeszcze długo zostanie, by podkręcić rekordy do granic nieosiągalnych dla One Direction czy innych Jonas Brothers.

Poprzednio dowiedzieliście się, że The Isley Brothers i The Four Tops zaczęli występować mniej więcej 60 lat temu, teraz z kolei możecie poczytać o kolejnych, które dźwigają już siódmy krzyżyk. Zasady takie same jak ostatnio, więc żeby nie przedłużać, link do części pierwszej. Dodatkowo jako bonus zespół, któremu dużo do znalezienia się na liście nie brakowało.

Czytaj dalej »